Σε μια ταξική κοινωνία όπως είναι ο καπιταλισμός με αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα που αλληλεπιδρούν οι ανταγωνισμοί επάνω τους, η επίκληση της «εθνικής» ενότητας από το σύστημα αποτελεί μια τεχνητή συγκόλληση.


Στόχος η λαϊκή πλειοψηφία να υποταχθεί και να συμμορφωθεί στις αξιώσεις των λίγων, των κατόχων των κλειδιών της οικονομίας και μέσων παραγωγής, της αστικής τάξης, που έχει την πραγματική εξουσία στα χέρια της.


Από αυτή την σκοπιά σε έναν υποτιθέμενο πόλεμο μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας η σύγκρουση δεν θα γίνει για τις «γαλάζιες» ή τις αλησμόνητες πατρίδες ( από ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις τις χάσαμε στο παρελθόν) αλλά για το μοίρασμα των ενεργειακών πόρων και αγωγών.


Και μιλάμε για μοιρασιές καπιταλιστών δηλαδή για το ποια αστική τάξη, ποια χώρας τα μονοπώλια και ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι με γνώμονα το αυξανόμενο υπερκέρδος τους θα εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους.


Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής τους, της πολιτικής του κεφαλαίου, που ότι δεν λύνει αυτή και η διπλωματία, τα λύνου τα όπλα.


Στην υποφαινόμενη ειρήνη του ιμπεριαλιστικού συστήματος η κάθε πλευρά, η κάθε χώρα, με εθνικισμούς και στρεβλές αναγνώσεις της ιστορίας φανατίζουν τους λαούς για να τους έχουν έτοιμους να τους ρίξουν στην μάχη.


Το ψευδεπίγραφο σύνθημα της «εθνικής» ενότητας έχει στόχο επίσης να ταυτίσει τα λαϊκά συμφέροντα με αυτά των πλουτοκρατών και να αλλοιώσει το περιεχόμενο του πατριωτισμού διαστρεβλώνοντας την έννοια για τον λαϊκό παράγοντα.


Ο πατριωτισμός του κεφαλαίου είναι τόσος όσος του επιτρέπει να εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη και να αυγατίζει τα κέρδη του σε οποιοδήποτε μέρος της γης.


Μόνο αυτή την πατρίδα γνωρίζει το κεφάλαιο που βάζει τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται και να χύνουν το αίμα τους για τα δικά του συμφέροντα.


Ο λαϊκός πατριωτισμός δεν έχει σχέση με τους πατριδοκάπηλους βερμπαλισμούς και το μίσος για τους γείτονες λαούς.


Ο λαϊκός πατριωτισμός δεν είναι εύκαιρος για να φουσκώνει τα πανιά της αστικής τάξης συμμετέχοντας σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια.


Ο λαϊκός πατριωτισμός είναι γνήσιος, είναι ανόθευτος και έχει περιεχόμενο κόντρα στον πατροναρισμένο πατριωτισμό του συστήματος, που προκρίνει τον εθνικισμό όταν θέλει να προωθήσει πιο επιθετικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης που είναι ξένα - αλλότρια ως προς τα λαϊκά συμφέροντα.


Γιατί πατριωτισμός είναι να παλεύεις σήμερα για δημόσιο σύστημα υγείας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού. Πατριωτισμός είναι να αγωνίζεσαι για ουσιαστική μόρφωση κόντρα στους εμπόρους της εκπαίδευσης. Πατριωτισμός είναι να διεκδικείς αξιοπρεπείς μισθούς ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και φτώχεια. Πατριωτισμός είναι να μπαίνεις μπροστά στην κοινωνική αδικία και να αγωνίζεσαι κόντρα στην εκμετάλλευση και κοινωνική καταπίεση για την ζωή που μας αξίζει.


Πατριωτισμός σήμερα είναι να παλεύεις ενάντια σε αυτούς που υποθηκεύουν την ανεξαρτησία σου όπως το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ που έχουν μετατρέψει ολόκληρη την χώρα μας σε μια αμερικανονατοική βάση για να παίζουν τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα και να διευκολυνθούν τα επιθετικά – ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.


Αυτός ο πατριωτισμός ανεβάζει την στάθμη της κοινωνικής – ταξικής συνείδησης, διαμορφώνεται από τα κάτω, καθημερινά,


σφυρηλατείται στα διάφορα μέτωπα πάλης που αγωνίζεται ο λαός και αποκτάει την πείρα της συλλογικής δράσης για το κοινό καλό.


Αυτός ο πατριωτισμός έχει ψυχή, τόλμη, ανιδιοτέλεια και αγάπη, δρα άφοβα και ανυπότακτα, έχει κοινωνικό χαρακτήρα για αυτό ξεχωρίζει το άδικο, δεν δρα σπασμωδικά και αποσπασματικά από το κοινωνικό γίγνεσθαι, έχει αξιοπρέπεια και δεν εγκλωβίζεται στις καλένδες της σκοπιμότητας, για να ξεπουλιέται φθηνά στα παγκάρια της αστικής πολιτικής.


Γιατί πατριωτισμός δεν είναι οι άναρθρες κραυγές, οι σημαιοστολίσεις της υποκρισίας, ο εθνικιστικός παροξυσμός που σε κάνει να μισείς όλους τους λαούς, αλλά να σκύβεις ευλαβικά το κεφάλι στα μεγάλα αφεντικά, στα μονοπώλια, στο σύστημα, στους καπιταλιστές.


Ο γνήσιος πατριώτης πολεμάει το άδικο και την καταπίεση του ισχυρού δεν προσκυνάει, δεν φοβάται, αυτό απέδειξαν οι Καραϊσκάκηδες και Κολοκοτρώνηδες το 1821, η γενιά της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης που βρήκε την συνέχεια της στον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ και αργότερα στους λαϊκούς αγώνες για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.


πατριωτισμός πάνω από όλα σημαίνει να παλεύεις για τα συμφέροντα του λαού, για την προκοπή και την προοπτική του, που αυτό στις μέρες μας μεταφράζεται, πάλη μέχρι την ανατροπή του βάρβαρου και απάνθρωπου καπιταλισμού.


Σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργούμε δεσμούς και σχέσεις με τους γείτονες λαούς για να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική – αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστή πάλη σε κάθε χώρα για να μπορέσουν οι λαοί να δημιουργήσουν κοινό μέλλον.


Ένα μέλλον όπου θα ζουν χωρίς πολέμους, μίση, εθνικισμούς, φτώχειες, πρόσφυγες και μετανάστες που θα σέβεται ο ένας την ιστορία, τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα του αλλού στα πλαίσια του αμοιβαίου οφέλους και της ισότιμης συνεργασίας.


Αυτός είναι ο δρόμος των λαών.


Σαββίδης Παναγιώτης