Σαν Σήμερα 29 Ιουνίου

Γεγονότα

1613

Καταστρέφεται από πυρκαγιά το Globe Theater στο Λονδίνο. 

Το Globe Theater στο Λονδίνο

Το είχε κατασκευάσει ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ για να παίζονται τα έργα του.

1850

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνωρίζει το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος, που επιβλήθηκε από τη Βαυαροκρατία το 1833.

1913

Ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει την βουλγαροκρατούμενη πόλη των Σερρών (Β’ Βαλκανικός Πόλεμος).

Καμένο, από τους υποχωρούντες Βούλγαρους, τμήμα της πόλης των Σερρών

1931

Φασίστες των οργανώσεων «Παύλος Μελάς» και «Εθνική Ένωσις Ελλάς» εξαπολύουν πογκρόμ κατά των Εβραίων στους συνοικισμούς της Θεσσαλονίκης: Ρεζί Βαρδάρ, Χαριλάου, Συνοικισμός 151 και Κάμπελ.

Εβραϊκές οικογένειες εγκαταλείπουν την συνοικία Κάμπελ μετά το πογκρόμ

Οι μεγαλύτερες αγριότητες έγιναν στον συνοικισμό του Κάμπελ. Οι φασίστες, αφού λεηλάτησαν, βίασαν και σκότωσαν, έβαλαν φωτιά στο συνοικισμό από πολλές μεριές, με αποτέλεσμα να καούν πολλά σπίτια, καταστήματα, το εβραϊκό σχολείο και η Συναγωγή.

1966

Στον πόλεμο του Βιετνάμ, αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν για πρώτη φορά τις πόλεις Ανόι και Χαϊφόγκ.

Αμερικάνικο βομβαρδιστικό σπέρνει το θάνατο στο Βιετνάμ

1973

Πραγματοποιείται στη Χιλή αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Προέδρου Αλιέντε, πίσω από το οποίο βρισκόταν η ντόπια ολιγαρχία και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Άρματα στους δρόμους του Σαντιάγο κατά την διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος

Απόπειρα πραξικοπήματος θα πραγματοποιηθεί και πάλι λίγο αργότερα, στις 11/9/1973, αυτή τη φορά με επιτυχία.

1975

Ο Στήβεν Βόζνιακ δοκιμάζει το πρωτότυπο του υπολογιστή Apple I.

1995

Καταρρέει κτιριακό συγκρότημα στη Σεούλ, σκοτώνοντας 502 άτομα. 

Το κτιριακό συγκρότημα στη Σεούλ

Το κτιριακό συγκρότημα στη Σεούλ από άλλη γωνία

Ήταν η χειρότερη καταστροφή στη Νότια Κορέα σε περίοδο ειρήνης.

1995

Το Διαστημικό Λεωφορείο Ατλαντίς συνδέεται για πρώτη φορά με τον ρωσικό διαστημικό σταθμό Μιρ.

Διαστημικό Λεωφορείο Ατλαντίς

2002

Στο λιμάνι του Πειραιά σημειώνεται έκρηξη ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού στα χέρια του μεταφορέα της, Σ. Ξηρού. 

17 Νοέμβρη: η έκρηξη στον Πειραιά

Ο Σάββας Ξηρό

Η υπόθεση που ονομάστηκε «εξάρθρωση» της «17Ν» μόλις άρχιζε…

Γεννήσεις

1798

Γεννιέται ο Τζάκομο Λεοπάρντι, Ιταλός ποιητής.

Τζάκομο Λεοπάρντι

Ο Τζάκομο Λεοπάρντι (Giacomo Leopardi, 29 Ιουνίου 1798 – 14 Ιουνίου 1837) ήταν Ιταλός ρομαντικός ποιητής και φιλόσοφος, ένας από τους μεγάλους Ιταλούς ποιητές του 19ου αιώνα.

1886

Γεννιέται ο Ρομπέρ Σουμάν (Jean-Baptiste Nicolas Robert Schuman), Γάλλος πολιτικός. 

Ρομπέρ Σουμάν

Διετέλεσε πρωθυπουργός της Γαλλίας και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένθερμος υποστηρικτής της αστικής δικτατορίας, αντικομμουνιστής και υπέρμαχος του επιθετικού δόγματος κατά των Σοσιαλιστικών κρατών. Ήταν από τους εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Στις 9 Μάη 1950, ως υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας διαβάζει στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση τη Διακήρυξη για τη «γαλλογερμανική συμφιλίωση και την Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτή την ημερομηνία αξιοποίησαν τα γεράκια της ΕΕ για να την ορίσουν ως «ημέρα της Ευρώπης» προκειμένου να «σβήσουν» την ημέρα που σηκώθηκε η Κόκκινη Σημαία στο Βερολίνο και γιορτάζεται η μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών.

1900

Γεννιέται ο Αντουάν Ντε Σεν Εξιπερί (Antoine-Jean-Baptiste-Marie-Roger de Saint-Exupery), Γάλλος συγγραφέας και πιλότος. 

Ο συγγραφέας Αντουάν Ντε Σεν Εξιπερί

Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο μεταφράστηκε σε 250 γλώσσες -ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στο κόσμο. Βρίσκεται δεύτερο από την κορυφή της λίστας: Βιβλία με περισσότερα από 100 εκατομ. αντίτυπα. Τα βιβλία του «Γη των Ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου», που αποτελούν το απάνθισμα της φιλοσοφίας του.

Ο πιλότος Αντουάν Ντε Σεν Εξιπερί

Παράλληλα ήταν και πιλότος της πολιτικής αεροπορίας, της οποίας είναι ιστορικά απ’ τους μεγάλους προδρόμους. Πολέμησε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και παρασημοφορήθηκε. Σκοτώθηκε το 1944, όταν το αεροπλάνο τους καταρρίφθηκε από γερμανικό καταδιωκτικό.

Τα βιβλία του και η ζωή του έχουν γίνει θέματα περίπου 10 ταινιών, αν και μερικές από αυτές έχουν χαθεί από τις προπολεμικές ταινιοθήκες.

1919

Γεννιέται η Οριάνα Φαλάτσι, Ιταλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστή και από τη σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη. 

 Οριάνα Φαλάτσι

Σταδιακά μετατράπηκε σε ανοιχτό φερέφωνο της άρχουσας τάξης με ρατσιστικές και φασίζουσες απόψεις. Οι αντιδραστικές της θέσεις εκφράσθηκαν με κείμενά της κατά των διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν στη Φλωρεντία ενάντια στη σύνοδο των G8, κατά των αραβικών λαών και με την υποστήριξή της στον αντικομμουνιστή σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα και του μονοπωλιακού ανδρείκελου Λεχ Βαλέσα.

1941

Γεννιέται ο Γιάννης Πουλόπουλος, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και ποιητής.

Γιάννης Πουλόπουλος

Η μητέρα του πεθαίνει νωρίς, προτού προλάβει να τη γνωρίσει, όταν είναι μόλις πέντε χρονών.

Με πατέρα εργάτη κι ένα μικρότερο αδελφό, αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές από μικρός -κυρίως δουλεύει μπογιατζής στην οικοδομή. Του αρέσει

το ποδόσφαιρο (παίζει μάλιστα στον «Ατρόμητο» και στον «Άγιο Ιερόθεο»), ο κινηματογράφος και το τραγούδι.

Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι αλλά για πολύ καιρό προσπαθούσε να κλείσει κάποια ακρόαση από τις εταιρείες.

Όταν τα κατάφερε, ο Θεοδωράκης αμέσως του ζητάει να συνεργαστούν.

Το 1963 ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει τρία τραγούδια για να τα ερμηνεύσει στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων».

Στο μεγάλο δίσκο που κυκλοφορεί με τα τραγούδια της παράστασης (με το Γιώργο Ζαμπέτα στο μουζούκι), συμμετέχει και ο Πουλόπουλος, με τα τραγούδια «Δόξα τω Θεώ» και το «Ψωμί είναι πάνω στο τραπέζι», ενώ ηχογραφεί σε 45άρι και το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο».

Μετά τη στρατιωτική του θητεία τραγουδά στις μπουάτ της Πλάκας και γίνεται ένας από τους πρωταγωνιστές του Νέου Κύματος και ως δημιουργός ηχογραφώντας πολλά 45άρια.

Συνεργάστηκε με τον Μάνο Λοΐζο (Νύχτα, μικρή αρχόντισσα», «Το φεγγάρι έρημο», «Καράβια αλήτες», «Μικρός ο κόσμος γύρω μου») και κάνει μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή «Μη μου θυμώνεις, μάτια μου».

Συνεργάζεται με το Μίμη Πλέσσα στην ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες». Από τότε η φωνή του, αλλά και η παρουσία του με την κιθάρα, γίνεται μουσικό σήμα κατατεθέν των μιούζικαλς.

Τη Μεγάλη Δευτέρα του 1966 τραγουδά, μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και το Δημήτρη Μητροπάνο, στο Παλλάς, στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη.

Ερμηνεύει, σε πρώτη εκτέλεση, το «Ακκορντεόν» του Γιάννη Νεγρεπόντη και του Μάνου Λοϊζου, στην ταινία «Αθήνα, πόλη χαμόγελο».

Το 1967 κυκλοφορεί τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, «Πουλόπουλος 1» με επιλογές από τραγούδια γνωστών δημιουργών της εποχής, αλλά και δικά του.

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη Ρένα Κουμιώτη, το Στράτο Διονυσίου και το Λευτέρη Μυτιληναίο.

Το 1969 τραγουδά το «Δρόμο», τη μεγάλη επιτυχία, του πρώτου χρυσού δίσκου.

Την ίδια χρονιά εμφανίζεται στο θέατρο Ρεξ, στο θεατρικό έργο με τα τραγούδια του «Δρόμου». Στην παράσταση, χωρίς μικρόφωνο, τραγουδούν δυο επιπλέον τραγούδια, «κομμένα» από τη λογοκρισία: «Έξι άντρες» και «Μίλα μου για τη λευτεριά». Οι θεατές σπεύδουν να τα ακούσουν και ξεσπούν κάθε φορά σε χειροκροτήματα, όμως τέσσερις μήνες μετά η παράσταση κατεβαίνει.

Από το 1969 μέχρι και το 1971 τραγουδά σε δέκα μεγάλους δίσκους και σε πολλά 45άρια!

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 τραγουδά στο ραδιόφωνο, με την ορχήστρα του Ε.Ι.Ρ., «Τα δειλινά», ταυτισμένα με τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού.

Το 1971 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Τετράδιο».

Το 1973, λίγο πριν την ηχογράφηση του δίσκου «Μουσικόραμα Ζαμπέτα», φεύγει στην Ευρώπη για να αποφύγει τη σύλληψη από τη δικτατορία, μια και ο δίσκος «Μίλα μου για τη λευτεριά» έχει απαγορευτεί και το «Πάμε για ύπνο, Κατερίνα» έχει χαρακτηριστεί αντιστασιακό!

Το 1975 ηχογραφεί το δίσκο «12 ρεμπέτικα», ενώ το 1983 κυκλοφορεί ακόμη μία ποιητική συλλογή: «Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας».

Το 1999 κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο, «Στα όνειρά μου περπατώ».

Θάνατοι

1895

Πεθαίνει ο Βρετανός βιολόγος Τόμας Χάξλεϊ (Thomas Henry Huxley), από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης, του Δαρβίνου.

Ο Βρετανός βιολόγος Τόμας Χάξλεϊ

1907

Πεθαίνει ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Βολανάκης. 

Κωνσταντίνος Βολανάκης

Ως τόπος καταγωγής του έχουν αναφερθεί τα χωριά «Μπολάνια» του Ηρακλείου – εξ ου και το όνομα Βολανάκης – αλλά και το χωριό «Βολάνη» Ρεθύμνου. Από το 1851 έως το 1855 φοίτησε στο Ελληνικό Σχολείο Ερμούπολης Σύρου όπου είχε μεταφερθεί η οικογένεια για επαγγελματικούς λόγους. Καθηγητής του στην Ιχνογραφία ήταν ο σημαντικός ζωγράφος Ανδρέας Κριεζής, σύμπτωση, που συνδέει αναγκαστικά τους δύο αυτούς νεοέλληνες ζωγράφους, με σχέση δασκάλου – μαθητή.

Κωνσταντίνος Βολανάκης

Το 1856 ταξιδεύει στην Τεργέστη όπου ήταν εγκατεστημένος ο Γεώργιος Αφεντούλης, έμπορος ζαχάρης, και προσλαμβάνεται στο λογιστικό τμήμα της επιχείρησης. Κάτω από τα λογιστικά βιβλία, ο νεαρός Βολανάκης σκιτσάρει. Ο Αφεντούλης τον ενθαρρύνει να αξιοποιήσει το ταλέντο του και τον στέλνει με δική του οικονομική υποστήριξη στο Μόναχο. Έτσι, το 1864 σε ηλικία 27 ετών, εγγράφεται στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών της γερμανικής πόλης.

Κωνσταντίνος Βολανάκης – Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη

Εκεί συνδέεται με τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Πολυχρόνη Λεμπέση και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Στα πλούσια μουσεία του Μονάχου θα γνωρίσει την ολλανδική θαλασσογραφία του 17ου αιώνα και τους εκπροσώπους της ιταλικής πανοραμικής άποψης πόλεων, και θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της θαλασσογραφίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Κωνσταντίνος Βολανάκης – Τα εγκαίνια του Ισθμού της Κορίνθου

Το 1866 προκηρύσσεται διαγωνισμός για την απεικόνιση της ναυμαχίας της Λίσσας. Η συμμετοχή του στον διαγωνισμό, τον κάνει ευρύτερα γνωστό. Τον ίδιο χρόνο χρονολογείται η πρώτη θαλασσογραφία του: «Ψαρόβαρκες στην παραλία της Τεργέστης».

Κωνσταντίνος Βολανάκης – Στο λιμάνι του Βόλου

Το 1883 επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στον Πειραιά όπου διατηρεί και το ατελιέ του. Εκεί μένει μέχρι το θάνατό του. Διδάσκει στο Σχολείο των Τεχνών (Πολυτεχνείο) έως το 1903, οπότε και παραιτείται για λόγους υγείας, ενώ το 1896, με πρωτοβουλία διαφόρων καλλιτεχνών ιδρύεται υπό τη διεύθυνση του Βολανάκη στον Πειραιά, σχολή ζωγραφικής, το «Καλλιτεχνικόν Κέντρον», σε χώρους που έχει παραχωρήσει ο Δήμος. Πεθαίνει φτωχός και ξεχασμένος – από τα επακόλουθα της κήλης από την οποία έπασχε. Κηδεύεται μια ημέρα αργότερα, ημέρα των Δημοτικών Εκλογών. Πέντε άνθρωποι ακολούθησαν την κηδεία.

1951

Πεθαίνει ο ηθοποιός Αιμίλιος Βεάκης. Σαν καλλιτέχνης είχε το πάθος του θεάτρου. 

Αιμίλιος Βεάκης

Από το 1901 που πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή, σε ηλικία 17 ετών, μέχρι το θάνατό του, το υπηρέτησε με συνέπεια, ήθος και αλήθεια. Παρά τις σοβαρές προτάσεις που του έγιναν από θέατρα της Αθήνας, εκείνος ξεκίνησε μια μακρόχρονη περιοδεία στην ελληνική ύπαιθρο, σαν μπουλουκτσής, προσφέροντας την τέχνη του σε ανθρώπους που την είχαν ανάγκη. Από το 1907 μέχρι το 1911 περιπλανήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Βόρεια Ελλάδα, διαλέγοντας πάντα έργα που διακήρυτταν τα ιδανικά της ελευθερίας, δίνοντας τα μηνύματα στους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Το 1912 επιστρατεύεται και πολεμάει στην πρώτη γραμμή στον ελληνοτουρκικό και ελληνοβουλγαρικό πόλεμο του 1912 και ’13.

Αιμίλιος Βεάκης – Οιδίπους Τύραννος

Επανεμφανίζεται στην Αθήνα με το θίασο του Τηλέμαχου Λεπενιώτη και της Χριστίνας Καλογερίκου, στο έργο «Πολιτική που σκοτώνει» και στο μονόπρακτο του Πιραντέλο «Η μέγκενη». Το 1915-16 συνεργάζεται με την Μαρίκα Κοτοπούλη και το 1917-18 με την Κυβέλη, αλλά την οριστική του καθιέρωση τη χρωστάει στον «Οιδίποδα Τύραννο» (1919) με σκηνοθέτη τον Φώτο Πολίτη. Από το 1932, έτος ιδρύσεως του Εθνικού Θεάτρου θα αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες του. Μαζί με άλλους σημαντικούς ηθοποιούς όπως οι Παξινού, Παπαδάκη, Αλκαίου, Μανωλίδου, Κατερίνα, Μινωτής, Δενδραμής, Νέζερ, κ.ά. και με την καθοδήγηση του Φώτου Πολίτη και του Δημήτρη Ροντήρη, ερμηνεύει κορυφαίους ρόλους του παγκόσμιου και ελληνικού δραματολογίου. Από τις σημαντικότερες παραστάσεις του θεωρούνται οι: «Αδελφοί Καραμάζωφ» του Ντοστογιέφσκι, «Φιντανάκι» του Π. Χορν, «Θείος Βάνιας» του Τσέχωφ, «Βασιλεύς Ληρ» του Σαίξπηρ, «Αγαμέμνων» του Αισχύλου, «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» του Μπ. Σω. Στην Κατοχή αναγκάζεται να αποχωρήσει από το Εθνικό. Το 1941, δύο μέρες μετά τη θριαμβευτική παράσταση του «Οιδίποδα» τον συλλαμβάνουν οι Ιταλοί και τον κλείνουν 9 μέρες στις φυλακές Αβέρωφ.

Αιμίλιος Βεάκης – Βασιλιάς Ληρ

Το Δεκέμβρη του 1944, οργανωμένος πια στο ΕΑΜ καταλήγει, μετά από πολλές περιπέτειες στα Δερβενοχώρια της Πάρνηθας. Μέσα σε τρομακτικά αντίξοες συνθήκες, με σακατεμένη την υγεία του, οργανώνει έναν αυτοσχέδιο θίασο. Κοινό τους οι ΕΛΑΣίτες και οι κάτοικοι των χωριών.

Με τη Συμφωνία της Βάρκιζας ο Βεάκης γυρίζει στην Αθήνα για να υποστεί τα δεινά της κυρίαρχης Δεξιάς. Κλήθηκε από τον ανακριτή για τη λεγόμενη δήλωση μετανοίας. Στο υπόμνημά του στις 27 Μάρτη του 1945 γράφει μεταξύ άλλων: «… Μισώ τα τυραννικά καθεστώτα, το φασισμό και τη βία. Πιστεύω ότι ο ιμπεριαλισμός οδηγεί και διαιωνίζει την αλληλοσφαγή των εθνών. Επιζητώ και εύχομαι την ειρηνική συμβίωση των λαών της Γης κάτω από ελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα. Είμαι δημοκράτης και Ανθρωπιστής».

Παρά τις διώξεις όμως και την κλονισμένη υγεία του, στηρίζει το θίασο των «Ενωμένων Καλλιτεχνών», όπου έπαιξε στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, στους «Αδελφούς Καραμάζωφ», στους «Εχθρούς» (1945-1946). Τον επόμενο χρόνο σχημάτισε θίασο με τον Γιώργο Παππά. Αλλά κουρασμένος και πικραμένος από τις διώξεις αποφάσισε να αποχωρήσει από το θέατρο παίρνοντας μια πενιχρή σύνταξη το 1947. Το 1948 τον απολύουν και από το Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε. Τον επόμενο χρόνο ενίσχυσε με την παρουσία του το νεανικό «Ρεαλιστικό θέατρο» παίζοντας στα «Χρυσάφι» του Ο’ Νηλ, «Σχολείο συζύγων» του Μολιέρου και «Το νυφιάτικο τραγούδι» του πρωτοεμφανιζόμενου Νότη Περγιάλη.

Αιμίλιος Βεάκης – Κρέοντας

Ώσπου, επιτέλους, το Εθνικό Θέατρο, ύστερα από πολλές δημόσιες διαμαρτυρίες, κάλεσε το μεγάλο καλλιτέχνη, το 1951, όπου ο Αιμίλιος Βεάκης παίζει τους τελευταίους του ρόλους με την Κυβέλη: «Δάφνη Λωρεόλα» και «Τρεις κόσμοι, μια ζωή». Ένα χρόνο πριν είχε δηλώσει την επιθυμία του να πεθάνει πάνω στη σκηνή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κυβέλη είχε γράψει ότι όταν τελείωνε η παράσταση βαθιά λυπημένος έλεγε «Δεν πέθανα ούτε σήμερα».

Είχε παίξει και στον κινηματογράφο στις βουβές ταινίες: «Το λιμάνι των δακρύων», «Αστέρω» (1929), «Φωνή της καρδιάς» (1942) και «Αρραβωνιάσματα» (1949). Είχε γράψει το αφήγημα «Πολεμικές εντυπώσεις» (1914), τα ποιήματα «Τραγούδια της αγάπης και της ταβέρνας» (1926) και «Δερβενοχώρια» (1945), καθώς και τα θεατρικά έργα: «Ταπεινοί και καταφρονεμένοι» (από το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, που παίχτηκε στο Εθνικό το 1934), «Ρηνούλα», «Συμπληγάδες» κ.ά.

2003

Πεθαίνει η Κάθριν Χέπμπορν, Αμερικανίδα ηθοποιός.

Κάθριν Χέπμπορν

Ένας θρύλος της οθόνης, η Χέπμπορν, μέσα από την πολυετή καριέρα της (73 χρόνια) διατηρεί το ρεκόρ για τα περισσότερα Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, τέσσερα τον αριθμό, από δώδεκα υποψηφιότητες (η Μέριλ Στριπ κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων με δεκαεννέα). Η Χέπμπορν κέρδισε βραβείο Έμμυ τo 1976 για το ρόλο της στην τηλεταινία Love Among the Ruins (Αγάπη Ανάμεσα στα Ερείπια). Ήταν επίσης υποψήφια για τέσσερα ακόμα Emmy, δύο βραβεία Τόνι και εφτά Χρυσές Σφαίρες. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την αξιολόγησε πρώτη στη λίστα με τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς όλων των εποχών.

Πηγή: alt.gr, el.wikipedia.org