Σαν Σήμερα 1 Ιουνίου

Γεγονότα

1848

Εκδίδεται το πρώτο φύλλο της «Νέας Εφημερίδας του Ρήνου» με αρχισυντάκτη τον Καρλ Μαρξ.

Καρλ Μαρξ – Νέα Εφημερίδα του Ρήνου

1931

Έξω από τη Βουλή πραγματοποιούνται εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του νομοσχεδίου «Περί Τύπου» που στρέφονταν κατά του επαναστατικού Τύπου και εκείνη τη μέρα ήταν προς συζήτηση. Η αστυνομία συλλαμβάνει 151 εργάτες.

Από αυτούς, οι 26 παραπέμπονται σε δίκη και καταδικάζονται συνολικά σε 161 μήνες φυλάκιση. Ανάλογες εκδηλώσεις έγιναν στον Πειραιά, στη Μυτιλήνη, κ.α.

1941

Αποσύρονται οι βρετανικές δυνάμεις από την Κρήτη. Περίπου 3.000 Αυστραλοί χάνουν την ζωή τους κατά την εκκένωση του νησιού.

Μάχη της Κρήτης – Σύλληψη Βρετανών αιχμαλώτων από Γερμανούς αλεξιπτωτιστές

1967

Με διαταγή του αρχηγού ΓΕΣ Οδυσσέα Αγγελή, «απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπον μετάδοσις ή εκτέλεσις μουσικής ή ασμάτων του κομμουνιστού Μίκη Θεοδωράκη […] τα οποία, συν τοις άλλοις, αποτελούν και μέσον συνδέσμου μεταξύ των κομμουνιστών». Οι παραβάτες απειλούνται με έκτακτα Στρατοδικεία.

Μίκης Θεοδωράκης

1979

Στη Ζιμπάμπουε, φτάνει στο τέλος της η κυριαρχία της λευκής μειοψηφίας.

Γεννήσεις

1780

Γεννιέται ο Πρώσος στρατιωτικός και θεωρητικός του πολέμου Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλάουζεβιτς (Carl Philipp Gottlieb von Clausewitz), διάσημος για τη ρήση του «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα».

Καρλ Φίλιπ Γκότφριντ φον Κλάουζεβιτς

1878

Γεννιέται Κώστας Παρορίτης, κομμουνιστής λογοτέχνης. 

Κώστας Παρορίτης – ο πρώτος Έλληνας κομμουνιστής λογοτέχνης

Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του δάσκαλου Λεωνίδα Σουρέα. Γεννήθηκε στο Παρόρι ή Παρόρειο του Νομού Λακωνίας, έξω από τη Σπάρτη και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άρχισε να εμφανίζεται στα Γράμματα στα 25 του χρόνια, το 1903, από τις τοπικές εφημερίδες και τα χρονιάτικα επαρχιακά ημερολόγια. Στα 1904 ένα ιστορικό διήγημά του με ήρωα τον αρχιστράτηγο της μάχης στις Πλαταιές Παυσανία, δημοσιεύεται στο «Σπαρτιατικόν Ημερολόγιον» με χρονολογία γραφής το 1903. Στη συνέχεια, ταυτίστηκε με την πορεία του περιοδικού «Νουμάς» – από το δημοτικισμό στο σοσιαλισμό και στην πορεία του σοσιαλιστικού κινήματος από τον ουτοπισμό στο μαρξισμό.

Ήταν ο πρώτος Έλληνας κομμουνιστής λογοτέχνης. Από την πρώτη του εμφάνιση έως το θάνατό του βρέθηκε στο κέντρο της αρένας της ταξικής πάλης, είτε άμεσα είτε έμμεσα με το ζήτημα της γλώσσας. «Όλα του τα μυθιστορήματα εγράφησαν με τον αποκλειστικόν σκοπόν να διαδώσουν και να ενισχύσουν την ιδέαν μιας ανατροπής. Είναι έργα προπαγάνδας. Δεν θα τα υποτιμήσωμεν δι’ αυτό, δεν θα τα αποκηρύξωμεν, άπαγε! διότι ο συγγραφεύς ήτο σοσιαλιστής. Σοσιαλιστής ήτο και ο Τολστόι και ο Γκόρκι και τόσοι άλλοι μεγάλοι μυθιστοριογράφοι (…) είναι και τα πρώτα νεοελληνικά μυθιστορήματα τα οποία έχουν μίαν κοινωνικήν (…) θέσιν, στρέφονται περί το μέγα κοινωνικόν πρόβλημα, δονούνται από τον ανήσυχον, τον αγωνιώδην παλμόν της εποχής μας και κινούν την σκέψιν του αναγνώστου προς μιαν λύσιν ή άλλη» (Γρ. Ξενόπουλος).

Με τη δημιουργία του ΚΚΕ εργάζεται ως χρονογράφος στον «Ριζοσπάστη» με το ψευδώνυμο Σύντροφος.

Αν και πέθανε νέος, η συναίσθηση της ευθύνης του ως σοσιαλιστή δασκάλου και διανοούμενου, τον έκανε να βλέπει στους νέους, στους μαθητές του, τους συνεχιστές του κοινωνικού αγώνα, για την πραγματοποίηση του σοσιαλιστικού ιδανικού.

Από τα πιο γνωστά του έργα είναι «Ο Κόκκινος Τράγος», «Οι νεκροί της ζωής», «Το μεγάλο παιδί», «Από τη ζωή του δειλινού» κ.α.

1919

Γεννιέται ο Γρηγόρης Γρηγορίου, Έλληνας σκηνοθέτης. 

Γρηγόρης Γρηγορίου

Ένας από τους «σκαπανείς» του ελληνικού κινηματογράφου, τον οποίο «σημάδεψε», όχι μόνο με την τέχνη του, αλλά και σαν δάσκαλος και συνδικαλιστής.

Σπούδασε Νομική και ξένες γλώσσες, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε το Θεατρικό Τμήμα της Πανεπιστημιακής Λέσχης. Στην Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ, ενώ πήρε μέρος στη μάχη της Κρήτης.

Παρότι ήταν αυτοδίδακτος, η σκηνοθετική του ικανότητα και η αγάπη του για την τέχνη του κινηματογράφου έγινε αισθητή από την πρώτη του κιόλας ταινία, τον «Κόκκινο βράχο», βασισμένη στο έργο του Γρ. Ξενόπουλου «Ο κοκκινόβραχος», το 1949. Μεταξύ των 30 ταινιών που «υπέγραψε» συγκαταλέγονται το «Πικρό ψωμί» – ταινία σταθμός του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία καθιέρωσε τον Γρ. Γρηγορίου ως «πατέρα» του ελληνικού κοινωνικού νεορεαλισμού, «Μεγάλοι δρόμοι», «Η αρπαγή της Περσεφόνης», «Ο Μιμίκος και η Μαίρη», «Διαβόλου κάλτσα», «Καλημέρα Αθήνα», «Αδερφός Άννα», «201 καναρίνια», «Διωγμός» (1964, βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Όχι κύριε Τζόνσον» (1966, βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Αυτή η γη είναι δική μας» (1967) και οι τελευταίες του, «Ο τελευταίος των Κομιτατζήδων» (1970) και «Ο τελευταίος του Ρούπελ» (1971). Εκτοτε ο Γρ. Γρηγορίου δεν ξαναγύρισε ταινίες, καθώς από τους παραγωγούς θεωρούνταν «αντιεμπορικός».

Το σκηνοθετικό του ταλέντο εκφράστηκε και στο ραδιόφωνο, όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα, αλλά και στην τηλεόραση, με τις 30 παραγωγές του στο πλαίσιο του «Θεάτρου της Δευτέρας». Στην τηλεόραση επίσης θα μεγαλουργήσει και με τις σειρές «Λωξάντρα», «Οι αθάνατες ιστορίες αγάπης», «Οι τραγουδιστάδες της λευτεριάς» κ.ά., ενώ ανεξίτηλη θα είναι και η προσφορά του με την εβδομαδιαία εκπομπή του για τον κινηματογράφο.

Συνιδρυτής της Σχολής Σκηνοθεσίας Σταυράκου, ο Γρ. Γρηγορίου διατέλεσε διευθυντής της έως το 1958. Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου (1960 -70) και προδικτατορικά ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.

Αισθητή ήταν και η συγγραφική του παρουσία με μεταφράσεις αρχαιοελληνικών και ξένων θεατρικών έργων, ενώ η συμβολή του στην τεκμηρίωση του ελληνικού κινηματογράφου περιλαμβάνεται στους δύο αυτοβιογραφικούς τόμους, με τίτλο «Μνήμες σε Άσπρο και Μαύρο».

1926

Μέριλιν Μονρόε, Αμερικανίδα ηθοποιός.

Μέριλιν Μονρόε

H Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe, 1 Ιουνίου 1926 - 5 Αυγούστου 1962), γεννημένη ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον (Norma Jeane Mortenson), ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του 1950.

Νόρμα Τζιν Μόρτενσον ήταν το όνομα με το οποίο τη δήλωσε η μητέρα της στο ληξιαρχείο από το όνομα ενός περιστασιακού συντρόφου της, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα. Νόθο παιδί της Γκλάντυς Περλ Μπαίηκερ και άγνωστου πατέρα, πέρασε άσχημη παιδική ηλικία: η μητέρα της νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ίδια φιλοξενήθηκε ως ψυχοπαίδι σε διάφορες οικογένειες. Εννέα ετών μπήκε σε ορφανοτροφείο, στα έντεκά της έμενε σε μια φίλη της μητέρας της και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκατέλειψε το σχολείο για να παντρευτεί έναν νεαρό εργάτη. Κατά την περίοδο του πολέμου εργάστηκε σε εργοστάσιο κατασκευής αλεξιπτώτων. Σε ηλικία είκοσι ετών ήταν ήδη παντρεμένη και διαζευγμένη. Αλλά ήταν μία πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα με αισθησιακό σώμα που εξέπεμπε έντονο ερωτισμό. Πρώτος ο φωτογράφος του στρατού Ντ. Κόνοβερ ανακάλυψε αυτή τη σχεδόν μυστικιστική, σαγηνευτική σχέση που είχε με τον φακό, την έκανε από καστανή ξανθιά και της άνοιξε το δρόμο για την 20th Century Fox. Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν ρόδινα, καθώς ξεκίνησε ως μοντέλο - κομπάρσος. Οι πρώτες της επιτυχίες ως ηθοποιού ήρθαν το 1950 με τις ταινίες Η Ζούγκλα της Ασφάλτου του Τζον Χιούστον και Όλα για την Εύα με τη Μπέτι Ντέιβις. Την ίδια περίοδο προκλήθηκε σκάνδαλο όταν και γνωστοποιήθηκε ότι παλιότερα είχε ποζάρει γυμνή για το περιοδικό «Playboy».

Η πλευρά της αθώας και σεξουαλικής καλλονής εκφράστηκε με τον πειστικότερο τρόπο στο Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές (1953) δίπλα στην Τζέιν Ράσελ. Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Επτά χρόνια φαγούρα». Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο παίκτης του μπέιζμπολ Τζο ντι Μάτζιο με τον οποίο και χώρισε μετά από εννεάμηνη συμβίωση. Ήθελε να παίξει σε σοβαρούς ρόλους γι' αυτό και φοίτησε στο Άκτορς Στούντιο της Νέας Υόρκης. Το 1956 έπαιξε στην ταινία «Στάση του Λεωφορείου» για την οποία προτάθηκε για χρυσή σφαίρα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ. Είχε συνεργαστεί με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε. Το 1959 συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον Τζακ Λέμον και τον Τόνι Κέρτις στην ταινία Μερικοί το προτιμούν καυτό, όπου και θριάμβευσε.

Η ταινία του Τζον Χιούστον "Οι Αταίριαστοι" αποδείχθηκε προφητική για την πρωταγωνίστρια Μέριλιν Μονρόε. Το σενάριο υπέγραψε ο Άρθουρ Μίλλερ, ο οποίος το έγραψε ειδικά για την Μέριλιν. Η ταινία γυρίστηκε το 1960 και προβλήθηκε το 1961 όταν το ζευγάρι είχε χωρίσει. "Πρόκειται", όπως έλεγε ο συγγραφέας, "για την αδυναμία των ανθρώπων να συνάψουν μεταξύ τους σχέσεις σταθερές και ασφαλείς. Πρόκειται για την τραγωδία του χωρισμού". Τον Ιανουάριο του 1961 η 35χρονη τότε σταρ υπέβαλε αίτηση διαζυγίου στο δικαστήριο του Χουάρεθ στο Μεξικό εναντίον του συζύγου της Άρθουρ Μίλλερ λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Αργότερα εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Το 1962 απολύθηκε από την εταιρεία 20th Century Fox, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Κάτι πρέπει να δώσεις, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω της ασυνέπειας, των αργοποριών και των ιδιοτροπιών της. Η αποζημίωσή της ήταν 200.000 δολάρια.

Η Μέριλιν Μονρόε βρέθηκε νεκρή στις 3:45 π.μ., ξημερώματα Κυριακής 5 Αυγούστου του 1962, στο σπίτι της στο προάστιο Μπρέντγουντ του Λος Άντζελες. Ο θάνατός της αποδόθηκε σε υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Η είδηση του τόσο απροσδόκητου τέλους της έκανε τον γύρο του κόσμου. Οι συνθήκες του θανάτου της παραμένουν ανεξήγητες. Το μυστήριο δεν έχει ακόμη λυθεί ενώ εκδοχές και σενάρια διατυπώνονται από τότε αδιαλείπτως. Ποιο ρόλο έπαιξε η σχέση της με τους αδελφούς Κένεντι και σε ποιο βαθμό είναι αναμεμιγμένη η CIA; Ο δεύτερος σύζυγός της, πρωταθλητής του μπέιζμπολ Τζο Ντι Μάτζιο, κατηγόρησε ευθέως το Χόλιγουντ και τους Κένεντι, ενώ ο τρίτος, ο θεατρικός συγγραφέας Άρθουρ Μίλερ απέκλεισε το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας. "Σε κάθε 100 κυβικά εκατοστά του αίματος της νεκρής υπήρχαν 4,5 χιλιοστόγραμμα υπνωτικού φαρμάκου. Αρκούν 2,5 για να προκαλέσουν τον θάνατον", απεφάνθησαν μετά την ιατροδικαστική εξέταση. Η Μονρόε βρέθηκε νεκρή από την οικονόμο της. Στο ένα χέρι κρατούσε το ακουστικό του τηλεφώνου ενώ δίπλα της υπήρχε ένα κενό φιαλίδιο υπνωτικών. Έσβησε στα 36 της. Ο θάνατός της γέννησε τον μύθο του αιώνιου θηλυκού. Είπε, κάποτε, για τη ζωή της: "Θα ήταν μια ανακούφιση εάν τελείωνε. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε έναν αγώνα δρόμου, να φτάνεις κάπου κι έπειτα να ξαναρχίζεις από την αρχή".

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει έκτη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

1940

Γεννιέται η ποιήτρια και ηθοποιός Κατερίνα Γώγου. 

Κατερίνα Γώγου

Τα ποιήματά της εξέπεμπαν τη διαμαρτυρία και αγανάκτησή της για τις τερατώδεις δυνατότητες του κοινωνικού μηχανισμού να καταστρέφει τον άνθρωπο και τη ζωή. Με τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της, αλλά την τελευταία στιγμή έστρεψε την πλάτη στη ζωή. Το ποιητικό έργο της «συναντιέται» με το σήμερα, με το «μαύρο», την κραυγή αγωνίας, τις σημερινές ανάγκες και οραματίζεται το μέλλον.

Θάνατοι

1876

Σκοτώνεται στον Αίμο ο Βούλγαρος επαναστάτης και ποιητής Χρίστο Μπότεβ. 

Χρίστο Μπότεφ

Ηγετική φυσιογνωμία του επαναστατικού κινήματος κατά των Οθωμανών κατακτητών και της Βουλγάρικης αστικής τάξης. Χαιρέτησε την προσπάθεια του προλεταριάτου στην Παρισινή Κομμούνα. Ήταν ένας από τους εκπροσώπους του επαναστατικού ρομαντισμού στην βαλκανική ποίηση του 19ου αιώνα. Θεωρείται ως ένας εκ των εθνικών ποιητών της Βουλγαρίας.

1952

Πεθαίνει ο Τζων Ντιούι (John Dewey), Αμερικανός ιδεαλιστής φιλόσοφος από τους κύριους εκπροσώπους του πραγματισμού. 

 Τζων Ντιούι

Στον κοινωνικό τομέα παρουσιάζεται ως θεωρητικός του αστικού φιλελευθερισμού και του «αμερικάνικου τρόπου ζωής». Αντιπαραθέτει στις ιδέες της ταξικής πάλης, τις ιδέες της ταξικής συνεργασίας και της «βελτίωσης της κοινωνίας». Ο Ντιούι ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με τα παιδαγωγικά συστήματα και θεωρείται θεμελιωτής του παιδαγωγικού – εκπαιδευτικού συστήματος στις ΗΠΑ. Πίστευε ότι σκοπός της διαπαιδαγώγησης είναι η διαμόρφωση των ατόμων που «μπορούν να προσαρμοστούν στις διάφορες καταστάσεις», στις συνθήκες του αστικού συστήματος του «ελεύθερου επιχειρηματικού πνεύματος». Η επίδραση του Ντιούι έξω από τις ΗΠΑ εμφανίζεται ισχυρότερη στον ειδικότερο παιδαγωγικό τομέα (στο θεωρητικό υπόβαθρο κυρίως) παρά στο ευρύτερο φιλοσοφικό. Από τις θέσεις του αστικού φιλελευθερισμού, ο Ντιούι τάχτηκε κατά της ιδεολογίας του φασισμού και ειδικότερα κατά της ναζιστικής βίας πάνω στην παιδαγωγική. Κυριότερα συγγράμματά του είναι: «Εμπειρία και Φύση», «Το σχολείο και το παιδί», «Πώς σκεπτόμαστε», «Δημοκρατία και εκπαίδευση», «Ελευθερία και μόρφωση» κ.ά.

1968

Έλεν Κέλερ, Αμερικανίδα συγγραφέας και ακτιβίστρια.

Έλεν Κέλερ

Σε ηλικία 19 μηνών, οι γονείς της αντιλήφθηκαν ότι ήταν κωφή και τυφλή και την πήγαν στο Ινστιτούτο Τυφλών της Βοστώνης, όπου την ανέλαβε η παιδαγωγός Άννα Σάλιβαν. Η περίπτωσή της, διαδόθηκε παγκοσμίως λόγω ενός θεατρικού έργου, το οποίο ήταν βασισμένο στην αυτοβιογραφία της, που αναπαριστούσε τις προσπάθειες της Σάλιβαν να αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας μαζί της με την παντελή έλλειψη ομιλίας. Τελικά, έμαθε τη νοηματική γλώσσα και το 1888 γύρισε στη Βοστώνη, όπου θεωρήθηκε παιδί θαύμα.

Έμαθε γερμανικά, γαλλικά, ελληνικά και λατινικά, ενώ είχε ιδιαίτερη αγάπη για την ελληνική γλώσσα. Ήταν το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο το 1914. Συνέχισε τη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας. Έκανε ταξίδια στην Ευρώπη, όπου γνωρίστηκε με τον Μπέρναρντ Σω. Στη Σκωτία ανακηρύχτηκε επίτιμη διδάκτορας. Είχε δηλώσει ανοιχτά την αντίθεσή της στον πόλεμο. Επίσης, υπήρξε υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου, των εργατικών δικαιωμάτων και του σοσιαλισμού, καθώς και άλλων προοδευτικών κινημάτων.

Κυριότερα έργα της είναι: "Το ημερολόγιο της Έλεν Κέλερ", "Η ιστορία της ζωής μου", "Απαισιοδοξία", "Η θρησκεία μου", "Ειρηνικό βραδινό".

1971

Πεθαίνει ο Αμερικανός Προτεστάντης θεολόγος Ράινχολντ Νίμπουρ (Reinhold Niebuhr), εμπνευστής του «Χριστιανικού ρεαλισμού».

Ράινχολντ Νίμπουρ – ο αντικομμουνιστής Προτεστάντης θεολόγος, εμπνευστής του «Χριστιανικού ρεαλισμού»

Σφόδρα αντικομμουνιστής, «στρατεύτηκε» ευθύς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην πολεμική του ιμπεριαλισμού κατά της ΕΣΣΔ, επέκρινε τον Γερουσιαστή Μακάρθι διότι δεν υπήρξε αρκετά «αποτελεσματικός» στο κυνηγητό των κομμουνιστών στις ΗΠΑ, επικρότησε την εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα των Τζούλιους και Έθελ Ρόζεμπεργκ (που είχαν κατηγορηθεί για κατασκοπία υπέρ της ΕΣΣΔ) το 1953, κ.α.

2002

Πεθαίνει η Κάκια Αναλυτή, Ελληνίδα ηθοποιός. 

Κάκια Αναλυτή

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου δίδασκε ο Δημήτρης Ροντήρης. Πρωτόπαιξε με το θίασο του Διονύση Παγουλάτου, στο «Φιόρε του λεβάντε» του Ξενόπουλου και στον «Εβδομο ουρανό». Ακολούθησε συνεργασία με το θίασο του Αδαμάντιου Λεμού στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» και με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη στο έργο «Βαθιές είναι οι ρίζες». Συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα, του Ντίνου Ηλιόπουλου, της Κατερίνας Ανδρεάδη, του Νίκου Χατζίσκου (1962, στην «Οπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ). Το χειμώνα του 1963 δημιουργείται ο θίασος Ρηγόπουλου – Αναλυτή και το θέατρο (χειμερινό και καλοκαιρινό) «Αναλυτή », όπου μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90 το ζεύγος ανέβασε πολλά έργα, κυρίως μπουλβάρ. Η μεγάλη επιτυχία (1967) και επί χρόνια επαναλαμβανόμενη, του θιασαρχικού ζεύγους, με υποκριτικά κυρίαρχη την Κάκια Αναλυτή, ήταν η κωμωδία «Αγάπη μου Ουάουα».

Πηγή: alt.gr, el.wikipedia.org