Σαν σήμερα 10 Μαΐου

1267

Η Εκκλησία της Βιέννης διατάζει όλους τους Εβραίους να φορούν ένα διακριτικό σήμα.

Όλοι γνωρίζουμε το κίτρινο αστέρι, με την επιγραφή «Jude» («Εβραίος» στα γερμανικά), που έχει ταυτιστεί με το ναζισμό, όμως οι αναφορές για τη χρήση υποχρεωτικών διακριτικών διάκρισής τους ανάγεται σε πολύ παλιότερα χρόνια με πρώτη αναφορά το 807 όταν ο αββασίδης χαλίφης Χαρούν αλ-Ρασίντ διέταξε να φορούν μια κίτρινη ζώνη και ένα ψηλό, κωνικό σκούφο.

Το 1217, ο βασιλιάς Ερρίκος Γ της Αγγλίας διέταξε τους Εβραίους να φορούν σήμα από λευκό λινό που θύμιζε τις πλάκες των 10 εντολών και στη Γαλλία, ο Λουδοβίκος IX το 1269 επέβαλε μπρος-πίσω έναν κίτρινο κύκλο συγκεκριμένου μεγέθους, ακολούθησε Γερμανία και Αυστρία

Μετά το διωγμό των Εβραίων Σεφαραδίμ από την Ισπανία, το 1492 και τη διασπορά τους οι Ενετοί ακολουθούν μια κατά το δοκούν στάση (ανάλογα με την «ωφελιμότητα»), μέχρι το 1602 – όταν επέβαλλαν συγκεκριμένο διακριτικό (για τους άνδρες κίτρινος σκούφος και τις γυναίκες κίτρινο μανδήλι κεφαλής ή μία στρόγγυλη κίτρινη κονκάρδα).

1497

Ο Αμέρικος Βεσπούκιος φέρεται να σαλπάρει από την πόλη της Ισπανίας, Καντίθ για να ανακαλύψει το Νέο Κόσμο.

Ο Amerigo Vespucci – “Americus Vespucius” (Φλωρεντία 1454 – Σεβίλλη Ισπανίας 1512) ήταν Ιταλός εξερευνητής, οικονομολόγος, θαλασσοπόρος και χαρτογράφος, που συμμετείχε σε πολλές ισπανικές και πορτογαλικές αποστολές στις ακτές της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής.

Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με την εξερεύνηση των ακτών της Βραζιλίας.

Πρώτος απέδειξε ότι η Βραζιλία και οι «Δυτικές Ινδίες» δεν αποτελούν τις ανατολικές παρυφές της Ασίας, όπως αρχικά εικαζόταν από τα ταξίδια του Κολόμβου, αλλά αντιθέτως αποτελούσαν μία εντελώς ξεχωριστή ήπειρο άγνωστη έως τότε στους Αφρο-Ευρασιάτες.

Διατηρούσε αναλυτικό ημερολόγιο για τα μέρη που επισκεπτόταν.

Εξαιτίας αυτού του ημερολογίου, το όνομά του δόθηκε, από τον χαρτογράφο Martin Waldseemuller, στη νέα ήπειρο που ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος, την Αμερική.

Το πρώτο ταξίδι του ήταν την περίοδο 1499-1500 με τον Βεσπούτσι να συμμετέχει σε μια αποστολή του Alonso de Ojeda. Όταν έφτασαν στην ακτή της σημερινής Γουιάνας, χωρίζουν και πλέει νότια, στις εκβολές του Αμαζονίου, μετά γυρίζει πίσω και βρεθεί προς Τρινιντάντ και τον ποταμό Ορινόκο και επιστρέφει στην Ισπανία.

Το δεύτερο ταξίδι (αμέσως μετά 1501-1502) όντας στην υπηρεσία της Πορτογαλίας, έφθασε στον κόλπο του σημερινού Ρίο ντε Τζανέιρο και έπλευσε νότια κατά μήκος της ακτής της Νότιας Αμερικής, φτάνοντας (αυτό αμφισβητείται) στο γεωγραφικό πλάτος της Παταγωνίας.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού αυτής της αποστολής το 1501, ο Βεσπούτσι χαρτογράφησε δύο αστέρια, τον Άλφα και Βήτα του Κενταύρου καθώς επίσης και τα αστέρια του αστερισμού του Σταυρού του Νότου.

Λίγα είναι γνωστά για το τελευταίο (τρίτο) ταξίδι του το 1503 – 1504.

1503

Ο Χριστόφορος Κολόμβος επισκέπτεται τις σημερινές νήσους Κέιμαν, στις οποίες δίνει την ονομασία Λας Ταρταρούγας εξαιτίας των αναρίθμητων χελωνών που συναντά εκεί.

1774

Ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ΄ και η Μαρία Αντουανέτα ανέρχονται στο θρόνο της Γαλλίας

1796

Ο Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας κερδίζει σημαντική μάχη έναντι των αυστριακών δυνάμεων στον ποταμό Άντα της Ιταλίας. Οι Αυστριακοί χάνουν 2.000 στρατιώτες στη μάχη

1801

Οι πειρατές της Μπαρμπαριάς κηρύσσουν πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ. Ο πόλεμος κράτησε 4 χρόνια και έληξε με νίκη των ΗΠΑ.

1837

Οι τράπεζες της Νέας Υόρκης κηρύσσουν πτώχευση και η ανεργία αγγίζει επίπεδα ρεκόρ

1872

Η Βικτόρια Γουντχάλ είναι η πρώτη γυναίκα υποψήφια για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Βικτόρια Γούντχαλ (Victoria Woodhull, 23 Σεπτεμβρίου 1838 - 9 Ιουνίου 1927) ήταν σημαντική προδρομική μορφή του φεμινιστικού κινήματος των ΗΠΑ. Αν και χρονικά τοποθετείται στο «πρώτο κύμα» φεμινιστριών, οι αντιλήψεις της ήταν πολύ ριζοσπαστικότερες. Είναι γνωστή κυρίως ως η πρώτη γυναίκα που έθεσε υποψηφιότητα για το αξίωμα του προέδρου, σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν καν να ψηφίσουν, καθώς για την πρώτη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στη χώρα.

1877

Η Ρουμανία κηρύσσει μονομερώς την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1897

Η κυβέρνηση ζητά τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις «ανταποκρίθηκαν» στο κάλεσμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και στην Ελλάδα επιβλήθηκαν υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις. Η αποπληρωμή τους επέφερε τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ), με τη μορφή «οικονομικής βοήθειας». Η οικονομική «βοήθεια», που προσέφεραν με το δάνειό τους οι ξένοι τραπεζίτες στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε με σκληρούς πολιτικούς όρους και φυσικά την παραχώρηση του δικαιώματος στους ξένους να επεμβαίνουν στην ελληνική οικονομία. Ο έλεγχος των δημόσιων προσόδων και η «εξυγίανση» των δημόσιων οικονομικών εξασφάλιζαν για τους ξένους ομολογιούχους την τακτική είσπραξη των τοκοχρεολυσίων (των δανείων), ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μη καταβολής τους.

1902

Ιατρικό επίτευγμα στην Αθήνα. Ο χειρουργός Σπυρίδων Μαγγίνας αφαιρεί με επιτυχία από ασθενή του ολόκληρο το δεξιό νεφρό του. Η εγχείρηση αυτή έχει ποσοστό επιτυχίας στο εξωτερικό μόλις ένα τοις χιλίοις.

φωτογραφία από e-didaskalia.blogspot.com

1902

Στην Πορτογαλία, το Κοινοβούλιο προσφεύγει σε εξωτερικό δάνειο, καθώς η δαπανηρή εξέγερση στην Αγκόλα απειλεί να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση.

1908

Στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ γιορτάζεται για πρώτη φορά η ημέρα της Μητέρας.

1910

Ολοκληρώνεται στο Βελιγράδι η πρώτη Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη. Ήταν η πρώτη απόπειρα του νεαρού τότε σοσιαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια για συντονισμό δράσης στις χώρες της περιοχής.

1910

Οι σιγαροποιοί του Πειραιά κατέρχονται σε απεργία. Πιστεύοντας ότι η εισαγωγή των μηχανών στη σιγαροβιομηχανία ευθύνεται για τα προβλήματά τους, οι απεργοί προβαίνουν σε καταστροφές μηχανολογικού υλικού.

1923

Ο σοβιετικός διπλωμάτης Βιάτσεσλαβ Βορόφσκι δολοφονείται στη Λοζάνη της Ελβετίας, όπου μετέβη για να συμμετάσχει στην Συνδιάσκεψη για τον τερματισμό του πολέμου με την Τουρκία.

1924

Αναλαμβάνει επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ερευνών των ΗΠΑ (FBI) ο Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, ο οποίος διατηρεί το αξίωμα μέχρι το θάνατό του, το 1972.

1933

Φοιτητές μέλη του Ναζιστικού Κόμματος καίνε βιβλία των Μαρξ, Φρόιντ, Μπρεχτ και Αϊνστάιν στην κεντρική πλατεία του Βερολίνου.

10 Μαΐου 1933, από τις πιο σκοτεινές ημέρες του προηγούμενου αιώνα

Ο Μάης του 1933 έχει καταγραφεί στην ιστορία σαν μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές του περασμένου αιώνα. Φωτιές άναψαν στην πλατεία της Όπερας (πλατεία Μπέμπελ) του Βερολίνου καθώς και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας.

Έξαλλοι φαιοχίτωνες και χιτλερικοί φοιτητές έριχναν βιβλία και χειρόγραφα στις φλόγες. Μια μακάβρια αλλά και διδακτική σκηνή.

Ενώ η πυρπόληση του Ράιχσταγκ στις 27 Φλεβάρη 1933, λίγες μέρες μετά την άνοδο των ναζι στην εξουσία, έδωσε το πολιτικό σύνθημα, το ιδεολογικό σήμα δόθηκε στις 10 Μάη 1933.

Πριν απ’ όλα κάηκαν τα βιβλία του Καρλ Μαρξ με τη συνοδεία των κραυγών «Όχι στην ταξική πάλη και τον υλισμό».

Το πλήγμα που δόθηκε στις ανθρωπιστικές ιδέες – και που συνοδευόταν από τη ναζιστική φρασεολογία – έπληξε, ανάμεσα στους άλλους, πολλούς γνωστούς δημοκράτες συγγραφείς όπως ο Χ. Μαν, ο Εριχ Κέστνερ, ο Ε.Μ. Ρεμάρκ, ο Αλ. Κερ, ο Κουρτ Τουχόλσκι, ο Καρλ Φον Οσίτσκι καθώς και αστούς επιστήμονες όπως ο Σ. Φρόιντ. Χαρακτηριζόταν από ακραία εχθρότητα προς τον ανθρωπισμό και από ρατσισμό στη χειρότερη μορφή του. Πολλές φορές έφτανε το κόκκινο δέσιμο ενός βιβλίου για να χαρακτηριστεί βλαβερό.

Βέβαια στην περίπτωση του Σαίξπηρ προβληματίστηκαν και χρειάστηκε να συγκεντρώσουν πληροφορίες για το αν ανήκει στη μαρξιστική φιλολογία…

Ο υπουργός Παιδείας τότε Γιόζεφ Γκέμπελς, που ήταν ο αρχιεμπρηστής, δεν παρέλειψε να τονίσει στο λόγο του, ότι η φωτιά αποτελεί σύμβολο εξαγνισμού και ότι επομένως, ο εμπρησμός τέτοιων βιβλίων αποκαθιστά την καθαρότητα της γερμανικής φυλής. Οι 70000 ακροατές του τον αποθέωσαν.

Το παρήγορο είναι πώς πολλοί λίγοι υπάκουσαν στο κάλεσμα να παραδώσουν τα βιβλία. Έκαψαν όσο βιβλία μάζεψαν οι φασίστες φοιτητές από τις βιβλιοθήκες. Περίπου 20.000 βιβλία.

Οι φωτιές της 10ης Μάη 1933 ήταν τα πρώτα σημάδια που γρήγορα ακολουθήθηκαν από μαύρους καταλόγους που περιείχαν ασύγκριτα περισσότερα απαγορευμένα ονόματα και έργα. Το πρώτο αντίστοιχο διάταγμα μόνο ανέφερε 2.293 συγγραφείς και 6.843 βιβλία, ανάμεσά τους 360 συγγραφέων των οποίων απαγορεύτηκαν όλα τα έργα. Αργότερα και αυτός ο κατάλογος διευρύνθηκε.

Έπρεπε να σβηστεί τελείως από το μυαλό του γερμανικού λαού το προοδευτικό και ανθρωπιστικό πνεύμα. Το τελείως δεν είναι υπερβολή. Τα διατάγματα περιείχαν και τα ονόματα ξένων συγγραφέων των οποίων τα έργα θεωρούνταν ανεπιθύμητα και έπρεπε να «ξεριζωθούν» από τις βιβλιοθήκες και τα βιβλιοπωλεία:

Οι Μάρτιν Άντερσεν-Νέξο, Ισαάκ Πάμπελ, Ανρί Μπαρμπίς, Ιλία Ερενμπουργκ, Φιοντόρ Γκλάντκοφ και Μαξίμ Γκόρκι περιλαμβανόνοταν στον κατάλογο μαζί με τους Αντορ Γκάμπορ, Αντρέ Ζιντ, Γιάροσλαβ Χάσεκ, Ερνεστ Χέμινγουέι, Αλεξάνδρα Κολοντάι, Τζακ Λόντον, Αντρέ Μαλρό, Ιβάν Ολμπρζχτ, Απτον Σίνκλερ και Μιχαηλ Ζοστένκο. Και όλη η τότε νέα γενιά των ποιητών και συγγραφέων: Μπρεχτ, Τόλερ, Μπέχερ.

Το τρομακτικό θέαμα της πλατείας Όπερας είχε ένα αποτέλεσμα που οι σκηνοθέτες του δεν είχαν προβλέψει. Σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο αφυπνίστηκαν και πλησίασαν πιο γρήγορα στην πάλη απέναντι στο φασισμό και στο ρατσισμό. Χαρακτηριστική απόδειξη τα Συνέδρια που έγιναν στο Παρίσι το 1935, στην Ισπανία το 1937 και πάλι στο Παρίσι το 1938.

1940

Στη Μ. Βρετανία παραιτείται η κυβέρνηση Τσάμπερλεν και στη θέση της συγκροτείται κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Ου. Τσόρτσιλ.

1940

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι πρώτες βόμβες των ναζιστικών μαχητικών πλήττουν τις περιοχές Τσίλαμ και Πέθαμ στο Κεντ της Μεγάλης Βρετανίας

1940

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Γερμανία επιτίθεται κατά του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου

Ανοιξη του 1940. Η κατάκτηση της Δανίας και της Νορβηγίας από τη φασιστική Γερμανία, η αδυναμία που έδειξαν μπροστά στην καινούρια αυτή επίθεση η Αγγλία και η Γαλλία, τα απειλητικά σημάδια που φανέρωναν ότι τα χιτλερικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να περάσουν σε ενεργό δράση στο δυτικό μέτωπο – όλα αυτά προκάλεσαν σοβαρή ανησυχία στους γαλλικούς και τους αγγλικούς ιθύνοντες κύκλους.

Μέχρι τότε επαναπαύονταν στην κατάπτυστη Συμφωνία του Μονάχου, υπολογίζοντας ότι η ναζιστική Γερμανία θα στραφεί αποκλειστικά κατά της Σοβιετικής Ενωσης.

Στις 10 Μάη του 1940 η κυβέρνηση Τσάμπερλεν παραιτείται και δίνει τη θέση της σε μια πολεμική κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον Τσόρτσιλ. Στη Γαλλία όμως δεν υπήρξε καμιά μεταβολή. Η κυβέρνηση της χώρας κώφευε συστηματικά στις εκκλήσεις του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τη συγκρότηση κυβέρνησης πατριωτικής ενότητας για την αντιμετώπιση της απειλής. Ετσι χάθηκε ο χρόνος που χρειαζόταν για να προετοιμαστεί η απόκρουση της γερμανικής επίθεσης.

Αυτή ήταν η κατάσταση όταν η χιτλερική Γερμανία χτύπησε, χωρίς να κηρύξει τον πόλεμο, την Ολλανδία, το Βέλγιο και άρχισε γενική επίθεση στο δυτικό μέτωπο.

Η γερμανική αεροπορία βομβάρδισε τα βασικά αεροδρόμια στο έδαφος της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Βόρειας Γαλλίας. Βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης, με σειρήνες που σφύριζαν δαιμονισμένα, σκόρπιζαν τη φρίκη και τον πανικό. Οι γερμανικές μηχανοκίνητες φάλαγγες προήλαυναν ασυγκράτητες προς τα δυτικά, προστατευόμενες από την αεροπορία και χρησιμοποιώντας σε πλατιά κλίμακα αεραγήματα.

Την ίδια μέρα η ολλανδική και η βελγική κυβέρνηση απευθύνθηκαν στην Αγγλία και τη Γαλλία ζητώντας βοήθεια. Η αγγλογαλλική διοίκηση έδωσε διαταγή στην πρώτη ομάδα στρατιών να αρχίσει την εφαρμογή του σχεδίου «D». Υστερα από λίγες ώρες τα συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στο Βέλγιο. Αλλά η γερμανική ομάδα στρατιών «Β» συνέτριψε γρήγορα την αντίσταση του ολλανδικού και του βελγικού στρατού και αναχαιτίζοντας τις αγγλογαλλικές μονάδες εξακολούθησε να προχωρεί.

Στις 13 Μάη η ολλανδική κυβέρνηση έφυγε για το Λονδίνο.

Στις 14 Μάη ο ολλανδικός στρατός συνθηκολόγησε, ενώ στις 17 Μάη τα ναζιστικά στρατεύματα μπήκαν στην πρωτεύουσα του Βελγίου, τις Βρυξέλλες.

Στο μεταξύ μια άλλη ομάδα γερμανικών στρατιών έκανε επίθεση από το Λουξεμβούργο με σαφή στόχο να δημιουργήσει κλοιό γύρω από τη Γαλλία, ενώ οι γαλλικές δυνάμεις υπέστησαν την πρώτη μεγάλη τους ήττα στο μέτωπο του Σεντάν. Είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευση της Γαλλίας.1941 Η γερμανική Λουφτβάφε βομβαρδίζει και προκαλεί σημαντικές φθορές στη Βουλή των Κοινοτήτων στο Λονδίνο

1941

Απεργία των εργατών της βιομηχανικής περιοχής της Λιέγης στο κατεχόμενο από τους Ναζί Βέλγιο.

1944

Εκτελούνται 92 κομμουνιστές (μεταξύ αυτών και πολλοί παλιοί εξόριστοι που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στους κατακτητές) στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκ των οποίων οι 10 ήταν γυναίκες.

1945

Παρά την άγρια τρομοκρατία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τιμούν την Πρωτομαγιά (που μεταφέρθηκε για τις 10/5) με γενική πανελλαδική απεργία, στην οποία κυριαρχούν τα συνθήματα: «ψωμί, τιμαριθμικό μεροκάματο, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, δημοκρατία».

Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά πραγματοποιούν μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Στάδιο. Στις κερκίδες οι εργάτες σχηματίζουν με τα σώματά τους τα τρία γράμματα: Κ-Κ-Ε.

1946

Πρώτη επιτυχής δοκιμή του αμερικανικού πυραύλου V-2.

1947

Ψηφίζεται από την αμερικανική βουλή το Σχέδιο Τρούμαν για την παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα.

Στις 12 Μάρτη 1947, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Τρούμαν, μιλώντας στο Κογκρέσο, ανάμεσα στα άλλα είπε τα εξής:

«Πιστεύω ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να είναι η υποστήριξις των ανθισταμένων εις την υποδούλωσιν ελευθέρων λαών. Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν.Ετι μάλλον ο αφανισμός της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους, θα είχεν βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ων οι λαοί αγωνίζονται, αντιμετωπίζοντες μεγάλας αντιξοότητας, προς διατήρησιν της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των, καθ’ ον χρόνον επανορθώνουν τας εκ του πολέμου καταστροφάς. Αν παραλείψωμεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην στιγμήν, βαρύταται θα είναι αι συνέπειαι τόσον διά την Δύσιν όσο και διά την Ανατολήν. Οφείλομεν να αναλάβωμεν άμεσον και αποτελεσματικήν δράσιν…». Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας του Αμερικανού Προέδρου, αποτέλεσε το περιβόητο «Δόγμα Τρούμαν».

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της εξαγγελίας του «Δόγματος Τρούμαν», το κατήγγειλε και κάλεσε το λαό να ενωθεί για να υπερασπίσει την εθνική του ανεξαρτησία. Τα κόμματα της άρχουσας τάξης, όχι μόνο της Δεξιάς, αλλά και του Κέντρου, αποδέχθηκαν την ωμή επέμβαση.

Μετά την εξαγγελία του «Δόγματος Τρούμαν», που χάραξε τις ψυχροπολεμικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και την ετοιμασία του κυβερνητικού σκηνικού, όλα ήταν πλέον έτοιμα για την επίσημη έναρξη της αμερικανικής επέμβασης.

Ειδικά για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ με το «Δόγμα Τρούμαν», έθεσε υπό την προστασία της τα αντιδραστικά καθεστώτα της Αθήνας και της Αγκυρας, και ζήτησε την έγκριση από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, για την παροχή βοήθειας προς αυτά, ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τρούμαν, μετά την εξαγγελία του Δόγματός του, διακήρυξε τους στόχους τού αμερικανικού ιμπεριαλισμού για την Ελλάδα και τη γύρω περιοχή δίχως περιστροφές. Το «Δόγμα Τρούμαν» δεν άργησε να εφαρμοστεί.

Από τις 24 Μάη 1947 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι Αμερικανοί αξιωματικοί του στρατού και του ναυτικού, με αποστολή τον εφοδιασμό του κυβερνητικού στρατού και την εκπαίδευσή του στο χειρισμό και στη συντήρηση του αμερικανικού υλικού. Στις 22 του ίδιου μήνα τα αντιπροσωπευτικά σώματα των ΗΠΑ ψήφισαν νόμο, που προέβλεπε τη χορήγηση στην Ελλάδα και στην Τουρκία 400 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις 20 Ιούνη 1947 υπογράφτηκε η ελληνοαμερικανική συμφωνία με την οποία έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος αυτός. Η αμερικανική επέμβαση είχε σαν συνέπεια την ένταση και τη γενίκευση του εμφυλίου πολέμου.

1955

Εισάγεται το πάγιο τέλος στους λογαριασμούς του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και της ΟΥΛΕΝ.

1956

Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν δι’ απαγχονισμού τα στελέχη του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Γενική Απεργία στην Κύπρο.

1981

Ο Φρανσουά Μιτεράν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές και γίνεται ο πρώτος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας.

1994

Ο Νέλσον Μαντέλα είναι ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.

1994

Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης συμμαχίας, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας» για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε προηγηθεί η περιβόητη επιχείρηση «καθαρά χέρια», με την οποία το σύνολο σχεδόν της παραδοσιακής πολιτικής τάξης κάθισε στο «σκαμνί» για πραγματικά, ή κατασκευασμένα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα.

1997

Σεισμός μεγέθους 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει την επαρχία Χορασάν του Ιράν με αποτέλεσμα να πεθάνουν 1.567 άνθρωποι, να καταστραφούν περισσότερα από 15.000 σπίτια και 50.000 Ιρανοί να μείνουν χωρίς στέγη

2002

Ο Αμερικανός πράκτορας του FBI, Ρόμπερτ Χάνεσιν καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για πώληση κρατικών μυστικών στη Μόσχα έναντι αμοιβής 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων σε μετρητά και διαμάντια

Γεννήσεις

1878

Γεννήθηκε ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Παρθένης.

«Με μια γραμμή μόνο ο δημιουργός γίνεται θεός και δημιουργεί. Και έχει το πλεονέκτημα να εμφανίσει τη δημιουργία του στο σύνολο αμέσως… Η φύση με εμπνέει, τη χρησιμοποιώ σαν στοιχείο της δημιουργίας μου, δεν είναι όμως αυτή που με διατάσσει. Μόνον ο μεγάλος καλλιτέχνης μπορεί να μιλήσει ολόισια στην ανθρώπινη ψυχή. Και όσο πιο απλή είναι η τέχνη του, τόσο πιο τέλειος είναι εκείνος».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κωνσταντίνο Παρθένη, τον ζωγράφο, που θεωρείται από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της νεοελληνικής τέχνης.

Λίγα είναι γνωστά για την οικογένειά του αν και υπάρχουν διάφορες πληροφορίες που αλληλοσυγκρούονται. Ηταν γιος Ελληνα από τη Μακεδονία, αγγλικής υπηκοότητας και Ιταλίδας, γεννήθηκε όμως στην Αλεξάνδρεια το 1878 και πέθανε στην Αθήνα το 1967.

Στην καλλιτεχνική δημιουργία του Κωνσταντίνου Παρθένη διακρίνεται εύκολα μια γόνιμη προσάρτηση σημαντικών κατακτήσεων της τέχνης του παρελθόντος και μια προσωπική αφομοίωση των μεγάλων αναζητήσεων του παρόντος. Για τη νεοελληνική ζωγραφική, το έργο του Παρθένη αποτελεί έναν από τους καθοριστικούς σταθμούς της, αφού ολοκληρώνεται ουσιαστικά η υπέρβαση των καθιερωμένων συντηρητικών τάσεων. Και για πρώτη φορά σημειώνεται σε τέτοιο μεγάλο βαθμό η επιβολή μορφοπλαστικής ελευθερίας στη νεοελληνική τέχνη, το δικαίωμα δηλαδή του δημιουργού να κινείται ανεπηρέαστος από οποιεσδήποτε αντιδράσεις και τους ακαδημαϊκούς τύπους. Το παράδειγμα του Κ. Παρθένη είχε αποφασιστική σημασία για τους σημαντικούς Ελληνες καλλιτέχνες της επόμενης γενιάς, που συνειδητοποίησαν την τόλμη που όφειλαν να διεκδικήσουν.

Στη ζωγραφική, πρώτος του δάσκαλος μπορεί να θεωρηθεί ο Γερμανός καλλιτέχνης Ντόφερμπαχ που είχε γνωρίσει το νεαρό Παρθένη σε κάποια από τις επισκέψεις του στην Αίγυπτο. Λέγεται ότι ο Παρθένης είχε σπουδάσει στη Ρώμη με δάσκαλο τον Τζ. Σκονιαμίλο και ότι συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και στο Ωδείο της Βιέννης. Στην Ελλάδα ήρθε για πρώτη φορά το 1903, εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα και πολιτογραφήθηκε Ελληνας υπήκοος. Υπήρξε στενός φίλος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και εντάχθηκε από το 1924 στην κίνησή του, εκφράζοντας τις πεποιθήσεις του μέσα από τα έργα: “Η νίκη της δημοκρατίας” ή “Η Κεφαλή της Αθηνάς”, που υπήρξε για μεγάλο διάστημα το έμβλημα του κόμματος του Παπαναστασίου.

1888

Γεννήθηκε ο Μαξ Στάινερ, Αυστριακός συνθέτης, θεωρείται ο «πατέρας της μουσικής επένδυσης κινηματογραφικών ταινιών».

Έχει γράψει τη μουσική για τις ταινίες Κινγκ Κονγκ, Όσα παίρνει ο Άνεμος, Μικρές Κυρίες και πολλές άλλες.

1899

Γεννήθηκε ο Fred Astaire (Φρεντ Αστέρ, πέθανε το 1987) κατά το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ένας από τους 10 μεγαλύτερους σταρ της κλασικής εποχής, ο επιδραστικότερος χορευτής του 20ού αιώνα και συνώνυμο της χορευτικής χάρης και της αφοσίωσης στην τελειοποίηση της τέχνης του και ο 5ος μεγαλύτερο άνδρας αστέρας όλων των εποχών.

Γεννημένος ως Φρέντερικ Αούστερλιτς στην Ομάχα της Νεμπράσκα, υπήρξε χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου βραβευμένος με όσκαρ, με καριέρα 76 ολόκληρων χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποίησε τριάντα μία μουσικές ταινίες. Ιδιαίτερα ονομαστή ήταν η καλλιτεχνική του συνεργασία με την Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία συμπρωταγωνίστησε σε δέκα.

Οι Τζωρτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον κατονόμασαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα.

1904

Γεννιέται ο Ισπανός ζωγράφος Salvador [Felipe Jacinto] Dalí [i Domènech] (Σαλβαδόρ Νταλί, πέθανε το 1989) κλασικός εκπρόσωπος του κινήματος του σουρεαλισμού.

Συνδέθηκε με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού, για ένα διάστημα και αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ζωγράφους του 20ού αιώνα και μια πολύ εκκεντρική φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης.

Ο Νταλί γεννήθηκε στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας και ανήκε σε μια οικονομικά ευκατάστατη οικογένεια.

Σε ηλικία 15 ετών, ο Νταλί συμμετείχε στη δημόσια έκθεση του Δημοτικού Θεάτρου τού Φιγέρες, το 1919.

Το 1921 έχασε την μητέρα του και ο πατέρας του παντρεύτηκε την αδελφή της, γεγονός που δεν αποδέχτηκε ο Νταλί, έτσι εγκαθίσταται στη Μαδρίτη όπου και ξεκινά τις σπουδές του στην Academia de San Fernando.

Αυτή την περίοδο, ο Νταλί πειραματίζεται με τον κυβισμό, αν και οι γνώσεις του γύρω από το νέο αυτό κίνημα είναι αρχικά ελλιπείς και στη Μαδρίτη δεν υπάρχουν άλλοι κυβιστές καλλιτέχνες.

Επίσης, έρχεται σε επαφή με το ριζοσπαστικό κίνημα του ντανταϊσμού το οποίο θα επηρεάσει σημαντικά το έργο του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Συνδέεται παράλληλα φιλικά με τον ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και με τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ.

Το 1926 αποβάλλεται από την ακαδημία λίγο πριν τις τελικές του εξετάσεις, καθώς δηλώνει πως κανένας από τους καθηγητές του δεν είναι άξιος να τον κρίνει.

Την ίδια χρονιά, επισκέπτεται για πρώτη φορά το Παρίσι όπου συναντά τον Πικάσσο, ο οποίος είχε ήδη κάποια γνώση γύρω από το έργο του Νταλί. Τα επόμενα χρόνια, στα έργα του Νταλί αποτυπώνονται ισχυρές επιδράσεις από το έργο του Πικάσο αλλά ταυτόχρονα αρχίζει να διαφαίνεται ένα προσωπικό ύφος στους πίνακες του.

Οι εκθέσεις έργων του στη Βαρκελώνη προκαλούν αρκετές συζητήσεις αλλά και διαφωνίες μεταξύ των κριτικών τέχνης.

Ο Νταλί συμμετέχει στην πρώτη μεγάλη υπερρεαλιστική έκθεση στην Αμερική, το 1932, όπου και αποσπά διθυραμβικές κριτικές.

Λίγο αργότερα όμως, ο Αντρέ Μπρετόν τον διαγράφει από το υπερρεαλιστικό κίνημα λόγω των πολιτικών θέσεων του, κυρίως σε ότι αφορά την υποστήριξη που παρέχει στον Φράνκο

Στα πλαίσια αυτής της διαμάχης, ο Νταλί δηλώνει πως ο ίδιος είναι όλος ο υπερρεαλισμός ενώ ο Μπρετόν επινοεί τον περίφημο αναγραμματισμό του ονόματος του Νταλί, Avida Dollars (σε ελεύθερη μετάφραση άπληστος για δολάρια) ασκώντας κριτική στο αμιγώς εμπορικό πνεύμα που κατά τη γνώμη των υπερρεαλιστών είχε αναπτύξει ο Νταλί.

https://www.youtube.com/watch?v=F1eLeIocAcU

Ο Garcia lorca, σε “προσωπογραφία” του Salvador Dali (1927)

Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ευρώπη, ο Νταλί, εγκαθίσταται στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και θα ζήσει για τα επόμενα οκτώ χρόνια και στη συνέχεια περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ισπανία.

Την περίοδο 1960 – 1974 εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά για την δημιουργία του Θεάτρου-Μουσείου Γκαλά-Σαλβαντόρ Νταλί στο Φιγέρες.

Το 1982 ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος της Ισπανίας του απονέμει τον τίτλο του μαρκήσιου.

1905

Γεννήθηκε στο συνοικισμό Σκαλί της Ανω Χώρας στην Ερμούπολη της Σύρου ο Μάρκος Βαμβακάρης, ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού, από τους πρωτεργάτες του ρεμπέτικου.

Ήταν ο πρώτος από τα έξι παιδιά του Δομένικου και της Ελπίδας Βαμβακάρη , οι οποίοι ήταν φτωχοί αγρότες – χωρίς κλήρο – και ασχολούνταν και με άλλες δουλειές για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

Εζησε τα παιδικά του χρόνια στη Σύρο και σε ηλικία 12 χρονών ήρθε στην Αθήνα.

Εμαθε μπουζούκι και μπαγλαμά στο στρατό.

Η πιο δημιουργική περίοδος για τον Βαμβακάρη ήταν η πενταετία 1935 – 1940.

Ως το 1960 εμφανιζόταν τακτικά σε κέντρα. Σιγά σιγά όμως οι μάντρες και τα κουτούκια άρχισαν να μεταβάλλονται σε κοσμικά κέντρα. Ο Μάρκος γύρισε στο σπίτι του, κοντά στη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά.

Ο Μάρκος είχε γράψει, όπως ο ίδιος έλεγε, περισσότερα από 3.000 τραγούδια, μεταξύ των οποίων πολλά πραγματικά αριστουργήματα. Είναι βιωματικός συνθέτης και αυτοβιογραφικός. Γράφει ο ίδιος στίχους, μελοποιεί και τραγουδά γεγονότα της ζωής του, π.χ., τη γέννησή του, τα επαγγέλματα που έκανε, αρραβώνες, γάμους, διαζύγιο, αρρώστιες.

Αποτελεί τη ρίζα του λαϊκού τραγουδιού της εποχής του, καθώς τα τραγούδια του αντανακλούν με μαγεία τα μουσικά «ακούσματα» της πρώτης τριακονταετίας του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και τα βιώματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που άρχισε να συρρέει, και λόγω των «απότομων», όπως η Μικρασιατική καταστροφή, ιστορικών μεταβολών στα μεγάλα αστικά κέντρα, με πρώτη την Αθήνα και ιδιαίτερα τον Πειραιά και τις φτωχογειτονιές του.

Το σημαντικότερο στοιχείο της προσωπικότητας του Μάρκου, που αντανακλάται και στα τραγούδια του, είναι η στάση ζωής που κράτησε και η οποία είναι μοναδική περίπτωση για τα δεδομένα του κοινωνικού του περίγυρου, σε σχέση πάντα με την εποχή του:

Οντας οικογενειάρχης απείχε πολύ από το υπαρκτό «πρότυπο» του «ρεμπέτη» της εποχής, που τα «πετά όλα». Ταυτόχρονα δεν προέβη σε καμιά «παραχώρηση» του έργου του για «χάρη» της οικογένειας. Ο Μάρκος δε θα συμμετάσχει σε «επιτροπές καλλιτεχνών» των εταιριών δίσκων, που πρώτος αυτός άνοιξε τις πόρτες τους για τους «λαϊκούς» καλλιτέχνες. Ο Μάρκος δε θα επιτρέψει να λογοκριθεί κανένα τραγούδι του για να «περάσει»…

Ηταν ο άνθρωπος που όταν έκλεισαν οι πόρτες γι’ αυτόν, δε θα διστάσει να πάρει τους δρόμους – που τόσο καλά ήξερε από τη βασανισμένη παιδική του ηλικία – και να βγει παρέα με το γιο του Στέλιο για «σφουγγάρα» στην Κοκκινιά.

Ο Μάρκος θα κρατήσει μια περήφανη στάση σε όλη του τη ζωή και όταν είδε ότι «στενεύουν τα περάσματα», τα κοινωνικά, θα αποσυρθεί στην αυλή του, εμμένοντας στο δικό του τρόπο γραφής και γλώσσας των τραγουδιών.

Με αυτά και με τη συμπεριφορά του μιλούσε, με αυτά έλεγε ό,τι είχε να πει, και όταν οι εποχές άλλαξαν, εκείνος παρέμεινε στα «δικά του». Ισως δεν είχε τίποτα άλλο να πει, ίσως ασυνείδητα αισθανόταν ή ότι έπρεπε να αλλάξει τον κόσμο ή ότι έπρεπε να αλλάξει ο ίδιος. Το να αλλάξει τον κόσμο ίσως ήταν πολύ βαρύ για τους ώμους του μάγκα της Σύρας και των Ταμπουριών. Το να αλλάξει ο ίδιος ήταν εξίσου βαρύ. Εκείνος είχε μάθει αλλιώς. Στο δικό του λεξιλόγιο η λέξη «ελιγμός» ήταν άγνωστη!

Προτίμησε την αξιοπρέπεια και την πικρή σιωπή…

Αφού έδωσε ένα έργο που επηρέασε όλους τους επόμενους, ο δημιουργός της «Φραγκοσυριανής», του «Κάβουρα», του «Αντιλαλούν οι φυλακές» «έφυγε» σε ηλικία 67 χρόνων, σε ένα διάδρομο του «Ερυθρού Σταυρού» στις 8 Φλεβάρη 1972, πικραμένος και κουρασμένος. Τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του, με άσχημη υγεία, είχε σχεδόν ξεχαστεί από τους φίλους του και ελάχιστοι τον επισκέπτονταν.

1931

Γεννήθηκε ο Ετόρε Σκόλα, Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος

Θάνατοι

1482

Πέθανε ο Paolo dal Pozzo Toscanelli (Πάολο νταλ Πότσο Τοσκανέλι –γεννήθηκε το 1397), Ιταλός μαθηματικός κοσμογράφος και αστρονόμος- αστρολόγος.

Γιος γιατρού, γεννήθηκε στη Φλωρεντία και εικάζεται σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Padova

Ο Toscanelli φημίζεται για τις παρατηρήσεις του για τους κομήτες . Μεταξύ αυτών ήταν ο κομήτης του 1456 – που ονομάστηκε κομήτης Χάλεϊ όταν ο τελευταίος προέβλεψε την επιστροφή του το 1759.

Χάρη στη μακροζωία του, την υψηλή νοημοσύνη και τα ευρύτατα ενδιαφέροντά του, ο Toscanelli ήταν μια από τις κεντρικές προσωπικότητες της πνευματικής και πολιτιστικής ιστορίας της Αναγεννησιακής Φλωρεντίας.

Ο κύκλος του περιελάμβανε τον Filippo Brunelleschi, αρχιτέκτονα του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας και τον φιλόσοφο Marsilio Ficino, τον μαθηματικό, συγγραφέα και αρχιτέκτονα Leon Battista Alberti, τον καρδινάλιο Nicholas di Cusa (γνωστός από την De quadratura circuli –τετραγωνισμός του κύκλου).

Ο Toscanelli μαζί με τον Cusa, ανήκαν σε μια ομάδα διανοουμένων ερευνητών μεταξύ Φλωρεντίας και Ρώμης που μελέτησαν τα ελληνικά μαθηματικά (Filelfo, Giorgio di Trebizond ο ανθρωπιστήw Πάπα Nicholas V), σε συνεργασία με τους Alberti και Brunelleschi.

Γύρω στο 1468, ο Toscanelli επινόησε το «gnomon» (υπάρχει στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας), μία χάλκινη πλάκα ψηλά στον τρούλο και μια κυκλική λευκή μαρμάρινη στο πάτωμα, ένα είδος ηλιακού ρολογιού που καταγράφει το θερινό ηλιοστάσιο.

Αυτό χρησιμοποιήθηκε τότε και ακολούθως για αιώνες για άλλους υπολογισμούς, όπως η κίνηση του Ήλιου ακόμη και για τη σκοτεινή κάμερα.

1556

Πέθανε ο Λέοναρντ Φουξ, γερμανός βοτανολόγος, που έδωσε το όνομά του στο φυτό Φούξια (γεννήθηκε το 1501).

1692

Πέθανε η Σάρα Όσμπορν, Αμερικανίδα που κατηγορήθηκε για μαγεία στις δίκες μαγισσών του Σάλεμ.

1943

Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ.

Ο Κ. Λαζαρίδης ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1920. Καπνεργάτης στο επάγγελμα μετείχε ενεργά στους συνδικαλιστικούς αγώνες της εποχής του. Διετέλεσε Γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας καθώς και μέλος της Γραμματείας της Ενωτικής ΓΣΕΕ. Η μεταξική δικτατορία τον έκλεισε στην Ακροναυπλία το 1937.

Όταν οι Γερμανοί του πρότειναν να τον εξαγοράσουν και να σώσει τη ζωή του εκείνος τους απάντησε: «Πέστε στα κτήνη ότι οι κομμουνιστές δεν πουλιούνται, μα πεθαίνουν για το Κόμμα τους και τον λαό τους».

1944

Νίκος Γλέζος.

Ο Νίκος Γλέζος (1925 - 10 Μαΐου 1944) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Εκτελέστηκε στην Κατοχή από τους Γερμανούς για την αντιστασιακή δράση του. Ήταν αδερφός του Μανώλη Γλέζου.

Φωτογραφία από www.mixanitouxronou.gr

Ο Νίκος Γλέζος γεννήθηκε το 1925 στην Παροικιά της Πάρου. Ήταν γιος της Παριανής δασκάλας Ανδρομάχης Γ. Ναυπλιώτη από τις Λεύκες και του Ναξιώτη δημοσιογράφου Νίκου Εμμ. Γλέζου από την Απείρανθο. Επειδή ο πατέρας του είχε πεθάνει πρίν ο Νίκος βαφτιστεί, πήρε το όνομα του. Ως τα δέκα του χρόνια έζησε στην Απείρανθο και από το 1935 στην Αθήνα, όπου μετακόμισε η οικογένειά του για εύρεση εργασίας. Εγκαταστάθηκε στο Μεταξουργείο (Παραμυθίας 40) και δούλεψε ως υπάλληλος σε φαρμακείο και στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1943 εισήχθη στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία.

Το 1942 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και αργότερα της ΕΠΟΝ. Κατά τη διάρκεια της "κατοχής" συμμετείχε σε ένοπλες πράξεις αντίστασης με ειδικές ομάδες του ΚΚΕ που συνεργαζόταν με μέλη του ΕΑΜ της Αστυνομίας Πόλεων. Συνελήφθη στις 13 Απριλίου 1944[1] ύστερα από προδοσία και φυλακίστηκε. Στο τμήμα της Κομαντατούρ στην οδό Μέρλιν υπέστη πολλά βασανιστήρια και στη συνέχεια φυλακίστηκε στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Στις 10 Μαΐου 1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή μαζί με άλλους 91 αγωνιστές, ανάμεσα στους οποίους 10 γυναίκες.

Τα τελευταία λόγια του θυμίζουν σε όλους μας την οφειλή προς την πατρίδα, που ο ίδιος ξεπλήρωσε με τη θυσία της ίδιας της ζωής του. Τά έγραψε στην άσπρη φόδρα του σκούφου του με μαλανί μολύβι και τον πέταξε από το καμιόνι που τον μετέφερε από το Χαϊδάρι προς την Καισαριανή, στη συμβολή Ιεράς Οδού, Κωνσταντινουπόλεως και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Περίοικοι που βρέθηκαν εκεί, όταν προσπέρασε η φάλαγγα των αυτοκινήτων μάζεψαν τον σκούφο του και τον μετέφεραν στην οικογένειά του.

«10 – 5 – 44

Αγαπητή μητέρα

σας φιλώ, χαιρε(τι)σμούς

σήμερα πάω για εκτέλεση

πέφτοντας για τον Ελ. ΛΑΟ

Γλέζος Νίκος

Παραμυθίας 40»

Πηγή: alt.gr, el.wikipedia.org