Κώστας Βουτσάς

Ο μεγάλος και εξαιρετικά δημοφιλής κωμικός ηθοποιός Κώστας Βουτσάς, δεν είναι πια μαζί μας. Άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα σε ηλικία 88 ετών, στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Αττικόν όπου νοσηλευόταν το τελευταίο χρονικό διάστημα, με λοίμωξη του αναπνευστικού και πνευμονικό οίδημα.

Με τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του, την ανάλαφρη διάθεσή του, το πληθωρικό και μπριόζικο παίξιμό του, ο Κώστας Βουτσάς δημιούργησε ένα ιδιαίτερο τύπο κωμικού ηθοποιού, που αποτελεί εγγύηση γέλιου και αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό. Θεωρείται ως ένα από τα σύμβολα της χρυσής εποχής του εμπορικού κινηματογράφου, αλλά ανέδειξε το υποκριτικό του ταλέντο και σε πιο απαιτητικούς ρόλους στον κινηματογράφο και το θέατρο.

Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον Βύρωνα, στις 31 Δεκεμβρίου 1931, αλλά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη όπου ο πατέρας του εργάστηκε ως εργάτης οδοποιΐας κι ο μικρός Κώστας επινόησε διάφορες δουλειές του ποδαριού για επιβίωση. Ο πατέρας του ήταν από τη Θράκη (από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης, που σήμερα ανήκουν στο έδαφος της Τουρκίας) και το οικογενειακό επίθετο ήταν Σαββόπουλος, αλλά το «Βουτσάς» επικράτησε από τον παππού του που έφτιαχνε βαρέλια (βουτσιά). Ο ηθοποιός έχει χάσει έναν μεγαλύτερο αδελφό που είχε το όνομα Κώστας, από δάγκειο πυρετό, μια μόλυνση που εξαπλώνεται μέσω των κουνουπιών. Το αγοράκι ήταν 6 ετών και όταν ο ηθοποιός ήρθε στη ζωή, πήρε το όνομα Κώστας προς τιμήν του χαμένου του αδελφού, που ποτέ δεν γνώρισε. Ο πατέρας του, Απόστολος, ήταν μέλος του ΚΚΕ και ο μικρός τότε Κώστας έζησε από πρώτο χέρι τις διώξεις, τον βασανισμό και τον εκτοπισμό του από τη Θεσσαλονίκη όταν αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Την περίοδο της Κατοχής, στα μαθητικά του χρόνια ο Κώστας Βουτσάς ήταν Αετόπουλο, ενώ παράλληλα έκανε δουλειές του δρόμου για να βοηθήσει και την οικογένειά του.

Το κόλπο με τα τσιγάρα 

Την περίοδο της κατοχής για να επιβιώσει εφάρμοσε ένα κόλπο. Αντάλλασσε τσιγάρα με τους Άγγλους αιχμαλώτους. Ο Βουτσάς τους έδινε εκατό ελληνικά τσιγάρα κακής ποιότητας και εκείνοι του έδιναν τα δικά τους. Ήταν λιγότερα αλλά μπορούσε να τα πουλήσει πιο ακριβά στους «έχοντες» της πόλης και να βγάλει ικανοποιητικό κέρδος.

Σινεμά έμπαινε μόνο για να ρίξει προκηρύξεις του ΕΑΜ

Ο Κώστας Βουτσάς με τους φίλους του, που ήταν οργανωμένοι στα «Αετόπουλα», μοίραζαν προκηρύξεις στους κινηματογράφους. Οι νεαροί ανέβαιναν στον εξώστη, πέταγαν ψηλά τις προκηρύξεις και μέχρι αυτές να προσγειωθούν στο πάτωμα, κατέβαιναν στην πλατεία και παρίσταναν τους θεατές. Έτσι ο Βουτσάς γνώρισε έναν χώρο στον οποίο αργότερα θα μεγαλουργούσε. Τον κινηματογράφο.

Μετά τον πόλεμο και τη γερμανική Κατοχή, ο Βουτσάς ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Ήταν αθλητής ταχύτητας και άλματος εις μήκους σε ένα Βυζαντινό σύλλογο που λεγόταν ΒΑΟ. Όταν ο προπονητής του τον έστειλε για μια προετοιμασία σε μια κατασκήνωση στη Μηχανιώνα, ο Βουτσάς είχε την πρώτη του επαφή με το θέατρο. Καθώς έκανε προπόνηση άκουσε μια πρόβα για ένα θεατρικό της κατασκήνωσης και έκανε ένα αρνητικό σχόλιο για το παιδί που υποδύονταν τον μεθυσμένο. Τότε ο υπεύθυνος του θεατρικού για να τον προκαλέσει, του είπε να το κάνει ο ίδιος καλύτερα αν μπορούσε. Και ο Βουτσάς το έκανε.

Στη Θεσσαλονίκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή Τριανταφυλλίδη «Μακεδονικό Ωδείο» της Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε το 1952. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην σκηνή ήταν το 1953 στο «Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης» με το έργο «Άνθος του Γιαλού». Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», ως κομπάρσος. 

Όταν έφτασε στην Αθήνα έδωσε εξετάσεις για να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, που ήταν τότε απαραίτητη για τους ηθοποιούς. Ο Κώστας Βουτσάς χρειάστηκε να δώσει τρεις φορές, μιας και τις δυο πρώτες η επιτροπή τον απέρριψε. Όπως ανέφερε ο ίδιος ο ηθοποιός, ένα από τα μέλη της επιτροπής του είπε πως δεν κάνει για το θέατρο και τον συμβούλεψε να πάει να εργαστεί σε τράπεζα σαν υπάλληλος. Ευτυχώς ο Βουτσάς δεν τον άκουσε, επέμεινε, πήρε την άδεια και έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς.

Στην Αθήνα ήλθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958 ύστερα από προτροπή της πρωταγωνίστριας του μουσικού θεάτρου Καλής Καλό και μαζί της εμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Πάρε Κόσμε» στο θέατρο «Περοκέ» (1958) και συνέχιζε τα επόμενα χρόνια τη συμμετοχή του σε παραστάσεις επιθεώρησης και κωμωδίες. Την περίοδο 1964-72 είναι συνθιασάρχης με μεγάλα ονόματα της κωμωδίας, ενώ από το 1972 και μετά συγκροτεί δικούς του θιάσους.

Το 1961, είναι η χρονιά της καταξίωσης για τον Κώστα Βουτσά. Εμφανίστηκε σε δύο ταινίες της Φίνος Φιλμ, «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο Σκληρός Άνδρας», του Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος του εμπιστεύτηκε ένα κωμικό ρόλο στην κατά τ’ άλλα επόμενη δραματική ταινία του «Ο Κατήφορος», που άρχισε να προβάλλεται στα τέλη της ίδιας χρονιάς. Η ταινία όχι μόνο έσπασε ταμεία, αλλά απογείωσε τις καριέρες των πρωταγωνιστών της Ζωής Λάσκαρη, Νίκου Κούρκουλου και φυσικά του Κώστα Βουτσά, ενώ καθιέρωσε τον Γιάννη Δαλιανίδη ως ένα από τους εμπορικότερους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου.

Στον κινηματογράφο συνέχισε τις εμφανίσεις παίζοντας αρχικά σε δεύτερους ρόλους, όπως στις ταινίες «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961) κ.ά. Ξεχώρισε το 1961 στην ταινία του Γ. Δαλιανίδη «Ο Κατήφορος» και από την επόμενη χρονιά αρχίζουν οι πρώτοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε κωμωδίες, ανάμεσά τους: «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1962), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Ενα κορίτσι για δύο» (1963), «Κάτι να καίει» (1964), «Οι κληρονόμοι» (1964), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Ραντεβού στον αέρα» (1965), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Νύχτα γάμου» (1967), «Γαμπρός απ' το Λονδίνο» (1967). Η παρουσία του στον κινηματογράφο ήταν αδιάκοπη όλες τις επόμενες δεκαετίες μέχρι και τη δεκαετία του 2010 που εμφανίζεται ως ένας γλυκύτατος παππούς, να μας χαρίζει γέλιο και τρυφερότητα.

Μεγαλύτερο ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποιες δουλειές του όπως “Εγώ ρεζίλεψα το Χίτλερ” (1973), όπου εκθειάζεται η αντίσταση κατά των ναζί, πάντα με τους περιορισμούς της χουντικής λογοκρισίας και των μετεμφυλιακών στερεοτύπων και το “Ένα τανκς στο κρεβάτι μου”, που εικονίζει τον “παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο” πρωταγωνιστή να προσπαθεί να προσαρμοστεί στην εκάστοτε εξουσία, την ώρα που ο φοιτητής αδελφός του βγαίνει στην αντίσταση κατά της χούντας. Την πολιτική ατμόσφαιρα τις παραμονές και τα πρώτα χρόνια της “Αλλαγής” αποτυπώνουν ταινίες όπως “Ο Κώτσος στην ΕΟΚ” και “Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ”.

Οι ατάκες του άφησαν εποχή («Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;», «Κααατίνα σαλααμάκι») και οι καρπαζιές του στον Αλέκο Τζανετάκο και τον Σωτήρη Τζεβελέκο δημιούργησαν σχολή. Κάποιοι από τους ρόλους του, που μένουν αξέχαστοι είναι ο μικροαστός στο «Ανθρωπάκι», ο νιόπαντρος στη «Νύχτα Γάμου», ο τεμπέλης γιος στη «Χαρτοπαίχτρα», ο λαϊκός ποδοσφαιριστής στο «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», ο μικροαπατεώνας στον «Γόη», ο γιαλαντζί Άραβας στο «Ξυπόλητος Πρίγκηψ» και ο Ράμογλου με το κότερο, στο «Κορίτσια για Φίλημα». Στα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, άφησε τη σφραγίδα του σε δύο τραγούδια, το «Φσσστ, μπόινγκ!» («Κάτι να καίει») και το «Αψού, γείτσες!» ( «Κορίτσια για φίλημα»).

Την δεκαετία του ’80 έπαιξε σε βιντεοταινίες, αλλά πέρασε και στην αντίπερα όχθη του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως και ο Θανάσης Βέγγος, ερμηνεύοντας πιο απαιτητικούς ρόλους σε ταινίες του σκηνοθέτη Βασίλη Βαφέα. Ξεχωρίζει ο ρόλος του μικροαστού λογιστή στην κοινωνική ταινία του Βαφέα «Ο Έρωτας του Οδυσσέα», για την οποίον τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1984. Η ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο «Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1985 και ένα χρόνο αργότερα μεταδόθηκε ως μίνι σειρά από την ΕΡΤ.

Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 με την σειρά του Κώστα Πρετεντέρη «Ονειροπαρμένος» (ΕΡΤ), που ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες εκείνων των χρόνων.Συνέχισε με δημοφιλείς σειρές, όπως «Το Ημερολόγιο ενός Θυρωρού» (ΥΕΝΕΔ, 1979), και «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του» (ΕΡΤ, 1985).

Παράλληλα, ξεδίπλωσε το κωμικό του ταλέντο σε όλα τα είδη του θεάτρου – πρόζα, επιθεώρηση, μιούζικαλ. Ενδεικτικά, έπαιξε σε κωμωδίες του Νίκου Τσιφόρου («Αγάπη μου Παλιόγρια», που γυρίστηκε και επιτυχημένη ταινία με τον ίδιο και την Ξένια Καλογεροπούλου, «Οι Απάνω και οι Κάτω»), του Κώστα Πρετεντέρη (« Ο νονός μου ο διάβολος», «Ο καπετάν Κώστας στο Πόρτο-Λιμπερτά») του Ασημάκη Γιαλαμά (Μπαμπά, ποιός είναι ο μπαμπάς μου;»), αλλά σε έργα των Μολιέρου «Ο Αρχοντοχωριάτης» και Ντάριο Φο («Όποιος κλέβει ένα πόδι κερδίζει στην αγάπη»). Ο Κώστας Βουτσάς έπαιξε, επίσης, σε κωμωδίες του Αριστοφάνη («Θεσμοφοριάζουσες», «Σφήκες», «Όρνιθες») με μεγάλη επιτυχία και με κοσμοσυρροή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Αεικίνητος και ευρηματικός, χάριζε πάντα γέλιο και γοήτευε το κοινό και τους γύρω του. Ατάκες του όπως το «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;» ή το δικό του εύρημα «φσσστ μπόινγκ», πέρασαν κι επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά.

Ορθοβάδιζε μέχρι το τέλος στη ζωή και στο θέατρο, όπου φέτος έπαιζε στην παιδική παράσταση «Σταχτοπούτα» του Charles Perrault στην παιδική σκηνή του θεάτρου Broadway.

Λάτρης του ωραίου φύλου ο Κώστας Βουτσάς έχει νυμφευτεί τέσσερις φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την ηθοποιό και χορεύτρια Έρρικα Μπρόγιερ, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Σάντρα. Ακολούθησε ένας δεύτερος γάμος με την επιχειρηματία Θεανώ Παπασπύρου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, την Θεοδώρα και την Νικολέτα, ένας τρίτος με την ηθοποιό Εύη Καραγιάννη και τέλος ο τέταρτος με την κατά 39 χρόνια μικρότερή του ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού με την οποία έχει αποκτήσει ένα γιο, τον Φοίβο. Θετός γιος του είναι ο ηθοποιός Άνθιμος Ανανιάδης, γιος της Εύης Καραγιάννη από προηγούμενο γάμο της.

Και αν τα περισσότερα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με το αξιοπερίεργο γεγονός πως έγινε πατέρας, έχοντας πατήσει σχεδόν τα 85, υπήρξε μια πρόσφατη, πολύ ανθρώπινη στιγμή, με τον ίδιο να στέκεται αμήχανος μπροστά στις κάμερες, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο της πρώτης συζύγου του, της Έρρικας Μπρόγιερ. Αργότερα ανακοίνωσε πως δε θα παραστεί στην κηδεία της, γιατί η μόνη αντίστοιχη που σκοπεύει να παραστεί είναι η δική του…

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που λέει αλήθειες, αλλά και γιατί ο λαός μας θα ησυχάσει μόνο με την εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ

Επηρεασμένος από τα βιώματα του πατέρα του, ο ίδιος έχει αρνηθεί πολλές φορές το χαρακτηρισμό του κομμουνιστή, λέγοντας μάλιστα σε κάποια συνέντευξή του πως είναι “του κώλου” και πως δε διώχτηκε όπως άλλοι από τη χούντα, η οποία πάντως ήταν αντικείμενο της ελαφράς πολιτικής σάτιρας που γύρισε με το Δαλιανίδη το 1975, με τίτλο “Ένα τανκς στο κρεβάτι μου”. Πάντως οι πολιτικές του πεποιθήσεις είχαν ως αποτέλεσμα να υποστεί … bullying από μια κυρία στη μεγαλοαστική Βουλιαγμένη, όπου έχει τα εκλογικά του δικαιώματα: “Εγώ ψηφίζω στη Βουλιαγμένη και ξέρεις τι έπαθα μια φορά σε εκλογές; Με πιάνει μια κυρία: «Δεν ντρέπεσαι που ψηφίζεις ΚΚΕ; Φτου σου, σιχαμένε, ξεφτίλα, ντροπή σου, αντί να ψηφίσεις Νέα Δημοκρατία!». Της λέω: «Κυρία μου, συγγνώμη, τι μπορώ να σου πω τώρα…». Τίποτα δεν της είπα, με έφτυσε κι έφυγε.”

«Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που λέει αλήθειες, αλλά και γιατί ο λαός μας θα ησυχάσει μόνο με την εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ», είχε δηλώσει στον «Ριζοσπάστη» στις τελευταίες εκλογές του 2019. 

Κι αυτή του τη στήριξη την εξέφραζε απλόχερα σε κάθε εκλογική μάχη προς το Κόμμα μας. Δεν δήλωνε ο ίδιος κομμουνιστής γιατί όπως έλεγε «για να γίνεις, θέλει πολλή δουλειά, θέλει κότσια», έβλεπε όμως πάντα στο ΚΚΕ τη δύναμη και το δίκιο του λαού, γι' αυτό και δεν έλειψε ποτέ από το πλευρό του Κόμματος: 

«Δεν είμαι κομμουνιστής με την ουσιαστική έννοια του όρου, γιατί για να είναι κανείς κομμουνιστής χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από την πρώτη φορά μέχρι τώρα με περηφάνια ψηφίζω ΚΚΕ».

Γυναίκες θα ξαναβρώ, ΑΕΚ δεν θα ξαναβρώ

Ο αγαπημένος ηθοποιός έκανε πραγματικότητα σχεδόν όλες του τις επιθυμίες, ωστόσο μια από αυτές δεν μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα, καθώς δεν ήταν στο δικό του χέρι: να μπει στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Της αγαπημένης του Ένωσης, για την οποία κάποια στιγμή είχε πει: «Γυναίκες θα ξαναβρώ, ΑΕΚ δεν θα ξαναβρώ».

Ήταν τέτοιο το συναισθηματικό του δέσιμο με τον «δικέφαλο», ώστε να δεχτεί να γίνει ο μεγάλος πρωταγωνιστής του βίντεο που είχε δημιουργήσει η ΠΑΕ ΑΕΚ για το νέο γήπεδό της, την «Αγια Σοφιά». Σε αυτό έπαιξε το ρόλο ενός ηλικιωμένου φίλου της ομάδας, που κοιτάζοντας τα χαλάσματα στο γκρεμισμένο Νίκος Γκούμα», έκανε διήγηση στο εγγόνι του για τις μεγάλες στιγμές που είχε βιώσει εκεί ο σύλλογος και ο οποίος δεν μπορούσε να περιμένει την ώρα που θα επιστρέψει στο αθλητικό του «σπίτι».

«Όταν θα παίζουμε εκεί, θα λέμε την ιστορία μας…», ήταν μια από τις ατάκες στην περίπου 15λεπτη παραγωγή που συγκίνησε όλους τους οπαδούς της Ένωσης ανά τον κόσμο. Και ο ίδιος ο Κώστας Βουτσάς θα ήταν εκεί, στις εξέδρες του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Η ΠΑΕ ΑΕΚ φυσικά δεν θα μπορούσε να τον ξέχασε και σε σχετική ανακοίνωση ανέφερε:
Για ολόκληρη την Ελλάδα, για όλους τους Ελληνες το όνομα του Κώστα Βουτσά θα είναι πάντα ταυτισμένο με το γέλιο, το κέφι και τη χαρά.
Για την οικογένεια της ΑΕΚ η σημερινή ημέρα θα αποτελεί για πάντα ημέρα βαθύτατου πένθους και απέραντης θλίψης!
Εφυγε από τη ζωή ένας τεράστιος ηθοποιός, ένας μεγάλος ΑΕΚτζής, εκείνος που πρώτος απ’ όλους μας ξενάγησε στο νέο μας γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια!
Εκείνος που πρώτος έσφιξε τη γροθιά του και μας ένωσε μπροστά στο μεγάλο μας όνειρο!
Κώστα Βουτσά, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Θα ζεις για πάντα στην ψυχή και στην καρδιά μας!
Θα υπάρχεις για σένα η θέση σου στην «Αγιά Σοφιά»!
Θα είσαι για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΣ στη μνήμη μας!
Η οικογένεια της ΑΕΚ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του κορυφαίου Ελληνα ηθοποιού!

Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία του και νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο «Αττικόν». Σύμφωνα με ανακοίνωση του νοσοκομείου, ο Κώστας Βουτσάς στις 7 Φεβρουαρίου παρουσίασε συμπτώματα λοίμωξης αναπνευστικού και επιβάρυνσης της καρδιακής και της αναπνευστικής του λειτουργίας και μεταφέρθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν του Νοσοκομείο «Αττικόν», ο αγαπημένος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στις 02.24 τα ξημερώματα:

«Ο Κώστας Βουτσάς εισήχθη στο Π.Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ» στις 7 Φεβρουαρίου 2020 με λοίμωξη του αναπνευστικού και σημαντική καρδιακή και αναπνευστική δυσλειτουργία, που οδήγησαν σε διασωλήνωση και εισαγωγή στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ετέθη σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και της νεφρικής λειτουργίας. Η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε αρχικά αλλά την 24η Φεβρουάριου το βράδυ παρουσίασε σημαντική επιδείνωση, που εξελίχθηκε σε πολυοργανική ανεπάρκεια και κατέληξε πάρα τις γενόμενες θεραπευτικές παρεμβάσεις, στις 26/02/2020 στις 02:24.»

Πηγή: 902, news247.gr, mixanitouxronou.gr, katiousa.gr, sansimera.gr, enwsi.gr, katiousa.gr, newsbeast.gr