Λίγο πριν φτάσει στο Λένινγκραντ για να οδηγήσει τον επαναστατικό θρίαμβο των σοβιετικών εργαζομένων, την άνοιξη του 1917,
ο Vladimir Ilich Ulianov, ο Λένιν, έζησε για περίπου ένα χρόνο μαζί με τη σύζυγό του Ναντιέζντα Κρούπσκαγια σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Spiegelgasse, στην ελβετική πόλη της Ζυρίχης. Στην πρόσοψη του αριθμού 14 μια πλάκα το θυμίζει αυτό στους σύγχρονους ενοικιαστές και στους περαστικούς.
Για τον Λένιν στη Ζυρίχη
Το σπίτι αυτό ήταν ακριβώς μπροστά σε ένα διάσημο μέρος (καφέ) που ονομάζονταν «Καμπαρέ Βολταίρ». Αυτό το σημείο συνάντησης δημιουργήθηκε από τον Γερμανό ποιητή Χούγκο Μπαλ και υποστηρίχθηκε από αρκετούς φίλους του. Μεταξύ αυτών, ήταν ο υπερρεαλιστής ζωγράφος Τριστάν Τζαρά, o μελλοντικός δημιουργός του Ντανταϊσμού. Ο Τζαρά συχνά συναντιόταν μαζί με άλλους διανοούμενους, τον Ρουμάνο ζωγράφο, αλλά και σοσιαλιστή Marcel Janco, τον ποιητή και ψυχαναλυτή Ρίχαρντ Χύλζενμπεκ, τον γαλλογερμανό γλύπτη, ζωγράφο και ποιητή Χανς Αρπ και την φίλη του, μετά σύζυγό του Ελβετή Σοφί Τόιμπνερ Αρπ, της οποίας η φήμη ως σχεδιάστρια έχει αναγνωριστεί διεθνώς.
Ο Τριστάν Τζαρά γεννήθηκε στη ρουμανική επαρχία Μπακάου στις 16 Απριλίου 1896 και αποκαλούσε τον εαυτό του Σαμουήλ Ροζεντόκ. Έγραψε τα πρώτα ποιήματά του που επηρεάστηκαν από τον συμβολισμό σε νεαρή ηλικία μεταξύ του 1913 και του 1915. Από τη Ρουμανία και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετανάστευσε στη Ζυρίχη, στην Ελβετία, όπου το 1916, στο καφέ «Καμπαρέ του Βολταίρου», μαζί με τον Marcel Janco και τους υπόλοιπους φίλους του ποιητές δημιούργησαν το κίνημα «Dada».
Για τον Λένιν στη Ζυρίχη και το Cafe Voltaire
Δύο χρόνια μετά, το 1916, ο Τζαρά ξεκίνησε την πρώτη του προσπάθεια να θεωρητικοποιήσει την άρνηση της τέχνης, με το πρώτο Ντανταϊστικό μανιφέστο. Μπορεί να ειπωθεί, λοιπόν, ότι σε αυτό το «Καμπαρέ Βολταίρ» δημιουργήθηκε ο Ντανταϊσμός. ένα κίνημα που θα διαρκέσει λίγο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το κείμενο επιβεβαίωσε ότι «το έργο τέχνης δεν πρέπει να είναι όμορφο από μόνο του επειδή η ομορφιά έχει πεθάνει, ούτε ευτυχισμένο ούτε λυπημένο, ούτε φωτεινό ούτε σκοτεινό, δεν πρέπει να διασκεδάζει ή να κακομεταχειρίζεται τους μεμονωμένους ανθρώπους υπηρετώντας τα άστρα των ιερών φωτοσκέψεων ή τον ιδρώτα μιας φυλής τόξου μέσα από τις ατμόσφαιρες. (...) Όσοι βρίσκονται μαζί μας διατηρούν την ελευθερία τους. Δεν αναγνωρίζουμε καμία θεωρία. Αρκετά με τις κυβιστικές και φουτουριστικές ακαδημίες».
Αυτό το κίνημα δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής και ο ίδιος ο Τριστάν Τζαρά έγραψε ότι «Η δραστηριότητα του Dada σταμάτησε το 1922». Αλλά το πνεύμα του επηρέασε άλλα πολιτισμικά ρεύματα, όπως ο σουρεαλισμός, ο μεταμοντερνισμός ή ακόμα και η σημερινή ποπ κουλ`τούρα. Το 1924, ο Samuel Rosenstock άλλαξε επίσημα το όνομά του σε Tristan Tzara.
Ποια ήταν η πορεία της σταδιοδρομίας του Tristan Tzara μετά το τέλος του Ντανταϊσμού;
Ο Ρουμάνος λογοκριτικός Paul Cernat μας λέει: "Μετά το 1922, οι ντανταϊστές περνούν με «όπλα και αποσκευές» σε αυτά τα νέα ρεύματα, πολύ πιο προσαρμοσμένα στο πνεύμα της εποχής. Εννοώ τον σουρεαλισμό και τον εποικοδομητισμό ... ο Τριστάν Τζαρά επέλεξε τον σουρεαλισμό.
Αργότερα, πήγε από μια πολύ ατομικιστική Προτεσταντική στάση, στην απέναντι όχθη, στον κομμουνισμό.
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου προσχώρησε στη γαλλική αντίσταση και μετά την απόκτηση της Γαλλικής ιθαγένειας το 1947, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας " Από την άλλη πλευρά, ο Λένιν περιορίστηκε στην Ελβετία το 1916 σχεδόν από τότε που η ευρωπαϊκή πολεμική πυρκαγιά εισήλθε στην ακμή της. Προσπάθησε να πείσει τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές συντρόφους του να επωφεληθούν από τις αντιφάσεις μεταξύ των δυνάμεων που συμμετείχαν στον πόλεμο και να πραγματοποιήσουν μια επαναστατική εξέγερση εκτός του πολέμου στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών εθνών. Αυτή η ιδέα δεν κατάφερε να πετύχει στη σύμπραξη που πραγματοποιήθηκε στο Zimmerwald, κοντά στη Βέρνη, τον Σεπτέμβριο του 1915. Ούτε στο Kienthal τον Απρίλιο του 1916. Η Δεύτερη Διεθνής συζητήθηκε με αγωνία και ήταν πολύ νωρίς για να προτείνει μια νέα συμφωνία για την εργατική τάξη.
Στη Ζυρίχη, ο Λένιν έθεσε τις τελευταίες πινελιές σε ένα ουσιαστικό δοκίμιο στη μαρξιστική λογοτεχνία και στη μελλοντική σοβιετική ιδεολογία: «Ο ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Κατά τη διάρκεια του τελικού σταδίου της γραφής, στο διαμέρισμα της Spiegelgasse, μπροστά από το Cabaret Voltaire, σίγουρα θα μπορούσε να ακούσει το θόρυβο των επαναστατών ποιητών. Λόγω αυτής της γειτονιάς είναι πολύ πιθανό ότι ο Λένιν δεν ήταν ξένος στη δραστηριότητα του "Café Voltaire". Τόσο πολύ, ώστε ορισμένοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι περνούσε από εκεί περιστασιακά. Έχει μάλιστα υποστηριχθεί ότι σε μια από τις παραστάσεις των νέων που θα γεννούσαν τον Ντανταϊσμό, ο μελλοντικός Σοβιετικός ηγέτης ενέκρινε το έργο που παρουσιαζόταν, με ένα δυνατό «Da, Da», δηλαδή «Ναι, ναι» στα ρωσικά. Σύμφωνα με αυτούς τους ιστορικούς, το νέο πολιτιστικό κίνημα θα λάμβανε με αυτόν τον τρόπο το βάπτισμά του. Αυτό υποστηρίχθηκε, με βάση ορισμένα ιστοριογραφικά στοιχεία και αρκετές χρονολογικές συμπτώσεις, από το Γάλλο συγγραφέα Dominique Noguez (γεννημένο το 1942), στο βιβλίο του "Lenin Dada". Από την άλλη πλευρά, λίγα μέτρα από το καφέ υπήρχε το Café de la Terrasse, όπου υπήρχαν σκακιέρες. Ο Λένιν και ο Τζαρά λάτρευαν την επιστήμη των παιχνιδιών και συχνάζουν στο χώρο. Ο Ρουμάνος συγγραφέας Andrei Codrescu, στο βιβλίο του "The Posthuman Dada Guide: Tzara and Lenin play chess" του 2009, αναφέρει ότι φαντάζει πολύ πιθανή, από πραγματικά δεδομένα, η σκακιστική αναμέτρηση μεταξύ του ποιητή και του πολιτικού. Ο συγγραφέας δηλώνει ότι «Και οι δύο είχαν μια βαθιά αίσθηση των αδικιών. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή διαφώνησαν σχετικά με την προσέγγιση του τρόπου αντιμετώπισης της κατάστασης. Από τη μία πλευρά επικράτησε στον Τζαρά το χάος, η λίμπιντο, η δημιουργικότητα και ο παραλογισμός, ενώ στον Λένιν επικράτησε η κυριαρχία της λογικής, της τάξης και των κοινωνικών δομών. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, στο τέλος της παρτίδας, ο δημιουργός του ντανταϊσμού (Τζαρά), με τις αξίες του για το σπάσιμο των ταμπού και τη χαλάρωση του Διονυσίου, θα υποκύψει στο αποτελεσματικό και μεθοδικό μοντέλο του κομμουνισμού (Λένιν). Ωστόσο, μέσα σε λίγα χρόνια ο Τζαρά θα γινόταν και ο ίδιος ένθερμος κομμουνιστής, και ίσως να θυμάται με θαυμασμό αυτή τη συνάντηση. Ο ίδιος ο Ισπανός συγγραφέας Enrique Vila-Matas (γεννημένος το 1948), στο μυθιστόρημά του "Doctor Pasavento" του 2005, μιλάει για αυτή την πιθανή μυθική συνάντηση μεταξύ του Λένιν, του θεωρητικού και συνειδητού κομμουνιστή ηγέτη και του ποιητή Τζαρά.
Για τον Λένιν το 1917
Ο Enrique Vila-Matas αναφέρει σε αυτό το απόσπασμα: «...Αλλά σύντομα εγκατέλειψα οποιαδήποτε παραβατική ιδέα και άρχισα αργά να ανεβαίνω στην Spiegelgasse, έναν σύντομο αλλά πολύ έντονο δρόμο και πέρασα τον αριθμό 14 μπροστά από το σπίτι όπου ο Λένιν έζησε πριν από τη ρωσική επανάσταση. Και θυμήθηκα εκείνο το μύθο που λέει ότι μια μέρα, υπαίθρια, ο Τριστάν Τζαρά και ο Λένιν έπαιξαν σκάκι σε αυτόν τον δρόμο και υποθέτω ακριβώς τι θα μπορούσε να είναι αυτή η συνάντηση μεταξύ ενός εκπρόσωπου της πρωτοπορίας της πολιτιστικής αναταραχής και ενός της κοινωνικής αναταραχής ... »
Πριν από τριάντα χρόνια, ένας Κουβανός τροβαδούρος, ο Varela συνέθεσε ένα τραγούδι με τίτλο Jaque Mate (ρουά ματ) Εκεί λέει: «Ο Tristan Tzara έπαιξε σκάκι με τον Λένιν / στον ίδιο δρόμο που γεννήθηκε το Dada / μερικές φορές νιώθω ότι ήμουν κομμάτι αυτής της στιγμής». Αυτές τις μέρες είναι στο ρεπερτόριο που τραγουδά σε πολλές ελβετικές πόλεις, την παραμονή της εκατονταετηρίδας της Οκτωβριανής Επανάστασης. Στο τραγούδι του, ο Varela λέει μετά την πιθανή αυτή συνάντηση: "Στον ίδιο δρόμο που γεννήθηκε το Dada, ένα χρόνο αργότερα το φάντασμα πλανήθηκε πάνω από τον κόσμο ξεκινώντας από την πόλη μου". Αυτό το φάντασμα που ο Μαρξ και ο Ένγκελς λίγο περισσότερο από μισό αιώνα πριν, το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, ανήγγειλαν ότι άρχισε να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.
Μοιραζόμαστε το βίντεο της ερμηνείας του Carlos Varela
(Βαρελάς) του τραγουδιού "Jaque Mate 1916" στο θέατρο Karl Marx στην Αβάνα, και τους πλήρεις στίχους του τραγουδιού:
==
ο Vladimir Ilich Ulianov, ο Λένιν, έζησε για περίπου ένα χρόνο μαζί με τη σύζυγό του Ναντιέζντα Κρούπσκαγια σε ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Spiegelgasse, στην ελβετική πόλη της Ζυρίχης. Στην πρόσοψη του αριθμού 14 μια πλάκα το θυμίζει αυτό στους σύγχρονους ενοικιαστές και στους περαστικούς.
Για τον Λένιν στη ΖυρίχηΤο σπίτι αυτό ήταν ακριβώς μπροστά σε ένα διάσημο μέρος (καφέ) που ονομάζονταν «Καμπαρέ Βολταίρ». Αυτό το σημείο συνάντησης δημιουργήθηκε από τον Γερμανό ποιητή Χούγκο Μπαλ και υποστηρίχθηκε από αρκετούς φίλους του. Μεταξύ αυτών, ήταν ο υπερρεαλιστής ζωγράφος Τριστάν Τζαρά, o μελλοντικός δημιουργός του Ντανταϊσμού. Ο Τζαρά συχνά συναντιόταν μαζί με άλλους διανοούμενους, τον Ρουμάνο ζωγράφο, αλλά και σοσιαλιστή Marcel Janco, τον ποιητή και ψυχαναλυτή Ρίχαρντ Χύλζενμπεκ, τον γαλλογερμανό γλύπτη, ζωγράφο και ποιητή Χανς Αρπ και την φίλη του, μετά σύζυγό του Ελβετή Σοφί Τόιμπνερ Αρπ, της οποίας η φήμη ως σχεδιάστρια έχει αναγνωριστεί διεθνώς.
Ο Τριστάν Τζαρά γεννήθηκε στη ρουμανική επαρχία Μπακάου στις 16 Απριλίου 1896 και αποκαλούσε τον εαυτό του Σαμουήλ Ροζεντόκ. Έγραψε τα πρώτα ποιήματά του που επηρεάστηκαν από τον συμβολισμό σε νεαρή ηλικία μεταξύ του 1913 και του 1915. Από τη Ρουμανία και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετανάστευσε στη Ζυρίχη, στην Ελβετία, όπου το 1916, στο καφέ «Καμπαρέ του Βολταίρου», μαζί με τον Marcel Janco και τους υπόλοιπους φίλους του ποιητές δημιούργησαν το κίνημα «Dada».
Για τον Λένιν στη Ζυρίχη και το Cafe Voltaire
Δύο χρόνια μετά, το 1916, ο Τζαρά ξεκίνησε την πρώτη του προσπάθεια να θεωρητικοποιήσει την άρνηση της τέχνης, με το πρώτο Ντανταϊστικό μανιφέστο. Μπορεί να ειπωθεί, λοιπόν, ότι σε αυτό το «Καμπαρέ Βολταίρ» δημιουργήθηκε ο Ντανταϊσμός. ένα κίνημα που θα διαρκέσει λίγο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το κείμενο επιβεβαίωσε ότι «το έργο τέχνης δεν πρέπει να είναι όμορφο από μόνο του επειδή η ομορφιά έχει πεθάνει, ούτε ευτυχισμένο ούτε λυπημένο, ούτε φωτεινό ούτε σκοτεινό, δεν πρέπει να διασκεδάζει ή να κακομεταχειρίζεται τους μεμονωμένους ανθρώπους υπηρετώντας τα άστρα των ιερών φωτοσκέψεων ή τον ιδρώτα μιας φυλής τόξου μέσα από τις ατμόσφαιρες. (...) Όσοι βρίσκονται μαζί μας διατηρούν την ελευθερία τους. Δεν αναγνωρίζουμε καμία θεωρία. Αρκετά με τις κυβιστικές και φουτουριστικές ακαδημίες».
Αυτό το κίνημα δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής και ο ίδιος ο Τριστάν Τζαρά έγραψε ότι «Η δραστηριότητα του Dada σταμάτησε το 1922». Αλλά το πνεύμα του επηρέασε άλλα πολιτισμικά ρεύματα, όπως ο σουρεαλισμός, ο μεταμοντερνισμός ή ακόμα και η σημερινή ποπ κουλ`τούρα. Το 1924, ο Samuel Rosenstock άλλαξε επίσημα το όνομά του σε Tristan Tzara.
Ποια ήταν η πορεία της σταδιοδρομίας του Tristan Tzara μετά το τέλος του Ντανταϊσμού;
Ο Ρουμάνος λογοκριτικός Paul Cernat μας λέει: "Μετά το 1922, οι ντανταϊστές περνούν με «όπλα και αποσκευές» σε αυτά τα νέα ρεύματα, πολύ πιο προσαρμοσμένα στο πνεύμα της εποχής. Εννοώ τον σουρεαλισμό και τον εποικοδομητισμό ... ο Τριστάν Τζαρά επέλεξε τον σουρεαλισμό.
Αργότερα, πήγε από μια πολύ ατομικιστική Προτεσταντική στάση, στην απέναντι όχθη, στον κομμουνισμό.
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου προσχώρησε στη γαλλική αντίσταση και μετά την απόκτηση της Γαλλικής ιθαγένειας το 1947, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας " Από την άλλη πλευρά, ο Λένιν περιορίστηκε στην Ελβετία το 1916 σχεδόν από τότε που η ευρωπαϊκή πολεμική πυρκαγιά εισήλθε στην ακμή της. Προσπάθησε να πείσει τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές συντρόφους του να επωφεληθούν από τις αντιφάσεις μεταξύ των δυνάμεων που συμμετείχαν στον πόλεμο και να πραγματοποιήσουν μια επαναστατική εξέγερση εκτός του πολέμου στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών εθνών. Αυτή η ιδέα δεν κατάφερε να πετύχει στη σύμπραξη που πραγματοποιήθηκε στο Zimmerwald, κοντά στη Βέρνη, τον Σεπτέμβριο του 1915. Ούτε στο Kienthal τον Απρίλιο του 1916. Η Δεύτερη Διεθνής συζητήθηκε με αγωνία και ήταν πολύ νωρίς για να προτείνει μια νέα συμφωνία για την εργατική τάξη.
 |
| Τριστάν Τζάρα |
Ο Enrique Vila-Matas αναφέρει σε αυτό το απόσπασμα: «...Αλλά σύντομα εγκατέλειψα οποιαδήποτε παραβατική ιδέα και άρχισα αργά να ανεβαίνω στην Spiegelgasse, έναν σύντομο αλλά πολύ έντονο δρόμο και πέρασα τον αριθμό 14 μπροστά από το σπίτι όπου ο Λένιν έζησε πριν από τη ρωσική επανάσταση. Και θυμήθηκα εκείνο το μύθο που λέει ότι μια μέρα, υπαίθρια, ο Τριστάν Τζαρά και ο Λένιν έπαιξαν σκάκι σε αυτόν τον δρόμο και υποθέτω ακριβώς τι θα μπορούσε να είναι αυτή η συνάντηση μεταξύ ενός εκπρόσωπου της πρωτοπορίας της πολιτιστικής αναταραχής και ενός της κοινωνικής αναταραχής ... »
Πριν από τριάντα χρόνια, ένας Κουβανός τροβαδούρος, ο Varela συνέθεσε ένα τραγούδι με τίτλο Jaque Mate (ρουά ματ) Εκεί λέει: «Ο Tristan Tzara έπαιξε σκάκι με τον Λένιν / στον ίδιο δρόμο που γεννήθηκε το Dada / μερικές φορές νιώθω ότι ήμουν κομμάτι αυτής της στιγμής». Αυτές τις μέρες είναι στο ρεπερτόριο που τραγουδά σε πολλές ελβετικές πόλεις, την παραμονή της εκατονταετηρίδας της Οκτωβριανής Επανάστασης. Στο τραγούδι του, ο Varela λέει μετά την πιθανή αυτή συνάντηση: "Στον ίδιο δρόμο που γεννήθηκε το Dada, ένα χρόνο αργότερα το φάντασμα πλανήθηκε πάνω από τον κόσμο ξεκινώντας από την πόλη μου". Αυτό το φάντασμα που ο Μαρξ και ο Ένγκελς λίγο περισσότερο από μισό αιώνα πριν, το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, ανήγγειλαν ότι άρχισε να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.
Μοιραζόμαστε το βίντεο της ερμηνείας του Carlos Varela
(Βαρελάς) του τραγουδιού "Jaque Mate 1916" στο θέατρο Karl Marx στην Αβάνα, και τους πλήρεις στίχους του τραγουδιού:
==
==
Jaque mate 1916
Ματ 2016
Carlos Valera
Un perro golpea la puerta del patio
arriba el vecino le pega a su mujer
la línea amarilla divide el asfalto
y afuera la gente no sabe qué hacer.
Veo gasolina flotando en un charco
haciendo arcoiris debajo del pie.
Un viejo se encuentra a su doble en un banco
y leen la prensa jugando ajedrez.
Tristan Tzara jugaba ajedrez con Lenin
la misma calle que nació Dada
a veces presiento que fui una pieza,
que aquel tablero era mi ciudad.
Tristan Tzara jugaba ajedrez con Lenin
la misma calle que nació Dada
un año más tarde salió el fantasma
recorriendo el mundo hasta mi ciudad.
Un perro se bebe a su doble en un charco
se traga el arcoiris y se echa a correr
la mujer del vecino golpea el asfalto
y la puerta de arriba no sabe qué hacer.
El vecino golpea al perro en un banco
combina colores sobre su piel
la prensa se pone amarilla en el charco
y afuera los pobres no saben qué hacer.
Tristan Tzara jugaba ajedrez con...
Los viejos dividen la puerta y el banco
afuera los perros no saben qué hacer.
yo leo la prensa y salto los charcos
y encuentro a mi doble en una mujer.
Un perro, la puerta, el fantasma y el banco,
la prensa, los pobres, el pie y la mujer
la línea amarilla, los viejos y el charco
son piezas que flotan en un ajedrez
sin saber qué hacer...
gekoudi
0 Σχόλια
Το κουτί ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται. .To κουτί έχει το δικαίωμα διαγραφής οποιοδήποτε σχολίου χωρίς αιτιολογία