Σαν σήμερα πριν από 11 χρόνια, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, από σφαίρα αστυνομικού, και συγκεκριμένα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, που βρίσκονταν εκεί με το συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη.

Ο Ε. Κορκονέας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, αλλά σήμερα είναι ελεύθερος, αφού το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας μείωσε την ποινή του σε κάθειρξη 13 χρόνων, με μια απόφαση που προκάλεσε το αίσθημα δικαίου. Αντίστοιχα, ο Β. Σαραλιώτης καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για συνέργεια στη δολοφονία και ένα χρόνο μετά αφέθηκε ελεύθερος, ενώ απαλλάχτηκε και από την κατηγορία για συνέργεια στη δολοφονία.

Η ΚΝΕ αντέδρασε άμεσα στην προκλητική απόφαση του Εφετείου και στις αρχές Αυγούστου διοργάνωσε παραστάσεις διαμαρτυρίας στον Αρειο Πάγο και στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Με ανακοινώσεις της κατήγγειλε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν «ελαφρυντικά» για τον δολοφόνο ενός 15χρονου παιδιού και ανέδειξε ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα του νέου αντιδραστικού Ποινικού Κώδικα, που στρώνει το έδαφος για ένταση της καταστολής και της ασυδοσίας.

Στις αρχές Νοέμβρη 2019, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης της αναγνώρισης ελαφρυντικού στον Κορκονέα, βάσει της οποίας «έσπασαν» τα ισόβια.

Οι ευθύνες της τότε κυβέρνησης ΝΔ και της ηγεσίας της Αστυνομίας για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή είναι τεράστιες. Πρόκειται για ένα προαναγγελθέν έγκλημα από την κρατική βία και καταστολή, από μια πολιτική που διαχρονικά βλέπει ως εχθρό τον λαό και τη νεολαία που διεκδικεί, που αγωνίζεται, που αμφισβητεί.

Η εν ψυχρώ δολοφονία ξεσήκωσε μαζικές διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στην κρατική καταστολή. Χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές διαδήλωναν, προτάσσοντας τις ανάγκες τους για τα σχολεία, τις σπουδές και τη ζωή, κόντρα στην κρατική βία που, όπως και σήμερα, πάει χέρι χέρι με την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, από την πρώτη μέρα, κάλεσαν σε συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία στο Σύνταγμα. Πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις, καλώντας η νεανική οργή να γίνει οργανωμένος, μαζικός και περιφρουρημένος αγώνας.

Το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό, κάλεσαν την εργατική τάξη να κάνει δική της υπόθεση την καταδίκη της καταστολής και να τη συνδέσει με την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που τη γεννάει.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, αποδείχτηκε περίτρανα ότι καταστολή και αντιλαϊκή πολιτική πάνε μαζί. Το επιβεβαιώνει άλλωστε ο κατασταλτικός κλοιός που σφίγγει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γύρω από το εργατικό λαϊκό κίνημα, τους αγώνες της νεολαίας, με νόμους για την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, με την κατάργηση του ασύλου, τις αλλαγές στους ποινικούς κώδικες, την επικείμενη νομοθέτηση μέτρων για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.