1918 - 2018: 100 Χρόνια ΚΚΕ, Οι ημερομηνίες σταθμοί: - Το ΚΚΕ στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο 1934 - 1936

1934

30 Ιανουαρίου

Αρχίζει η εκλογική μάχη. Ασφάλεια και φασιστικές οργανώσεις, ύστερα από μία δολοφονική επιδρομή, κλείνουν το εκλογικό κέντρο του Ενιαίου Μετώπου Εργατών - Αγροτών (ΕΜΕΑ) στην Αθήνα. Οι εργάτες κατεβαίνουν ομαδικά, καταλαμβάνουν το κέντρο και κλείνονται μέσα. Ακολουθούν σκηνές άγριας επίθεσης της αστυνομίας και ηρωικής άμυνας των εργατών. Εκατοντάδες εργάτες σέρνονται αιμόφυρτοι στα αστυνομικά τμήματα. Το γεγονός αυτό προκαλεί τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων που αναγκάζουν την κυβέρνηση να τους παραδώσει το εκλογικό κέντρο.

11 Φεβρουαρίου

Δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Το ψηφοδέλτιο του ΕΜΕΑ πλειοψηφεί στην Καβάλα, όπου εκλέγεται ο πρώτος στην ιστορία του εργατικού κινήματος κομμουνιστής δήμαρχος, ο Δημήτρης Παρτσαλίδης. Το ψηφοδέλτιο του ΕΜΕΑ πλειοψηφεί επίσης στην Καισαριανή, την Ποντοκώμη, τη Χωριστή, το Γιάνετζικ, την Τσαρίτσανη, τη Γιαννούλη, την Τσερέπλιανη, την Αγγίτσα, το Δερελή, τη Δογάνη, τη Ρετσάνη, την Καρίτσα, τα Ιμέρμπεη κλπ. Συνολικά σ’ όλη την Ελλάδα σε 60 κοινότητες αναδείχτηκαν κοινοτικά συμβούλια από υποψηφίους του ΕΜΕΑ. Στις εκλογές αυτές ψήφισαν για πρώτη φορά και οι γυναίκες.

Μάρτιος

Συνήλθε το 5ο συνέδριο του ΚΚΕ και συζήτησε τα θέματα:

 1 Έκθεση δράσης της Κεντρικής Επιτροπής.

 2 Η δουλειά των κομμουνιστών στα ταξικά και ρεφορμιστικά συνδικάτα.

 3 Η κατάσταση και τα καθήκοντα του ΚΚΕ στο χωριό.

 4 Εκλογή κεντρικής επιτροπής.

Το 5ο συνέδριο διαπίστωσε, ότι ο φασισμός και ο πόλεμος γίνονται κάθε μέρα και πιο έντονη απειλή και πραγματικότητα και έθεσε σαν κεντρικό αποφασιστικό καθήκον της στιγμής την κινητοποίηση των μαζών στους καθημερινούς αγώνες για τη δημιουργία του Πανελλαδικού Αντιφασιστικού Μετώπου πάλης, που θα φράξει το δρόμο στο φασισμό.

Το συνέδριο αναθέσει στην ΚΕ τη σύνταξη καταστατικού του ΚΚΕ, που θα έμπαινε τελικά για έγκριση στο συνέδριο, καθώς και την κατάρτιση σχεδίου προγράμματος του ΚΚΕ, που θα έμπαινε επίσης για έγκριση στο 6ο συνέδριο.

Το συνέδριο έθεσε στο κέντρο της προσοχής του Κόμματος το πρόβλημα των στελεχών. Μπήκε επίσης με οξύτητα το ζήτημα της ανάπτυξης των αγροτικών πυρήνων. 

12 Μαρτίου

Στις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές των Σερρών, το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών-Αγροτών σημειώνει μεγάλη νίκη. Οι Σέρρες εκλέγουν το δεύτερο κομμουνιστή δήμαρχο, τον Διονύση Μενύχτα.

20 Μάρτη

Οι αρτεργάτες της Θεσσαλονίκης κατεβαίνουν σε γενική απεργία. Η κυβέρνηση παίρνει έκτακτα μέτρα. 

21 Μάρτη

Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας, πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά των μεγάλων ξένων εταιρειών. Παρά τα απαγορευτικά μέτρα, τις περιπολίες του στρατού και της χωροφυλακής και τις πάνω από 40 συλλήψεις, 7.000 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο Πεδίον του Άρεως.

22 Μάρτη

Οι ιδιοκτήτες φορτηγών, ταξί και λεωφορείων της Αθήνας και του Πειραιά κατεβαίνουν σε απεργία με αιτήματα τη μείωση της τιμής της βενζίνης, την κατάργηση της βαριάς φορολογίας, κ.α.

Η αστυνομία επιτίθεται στους απεργούς, οι οποίοι με τη σειρά τους στήνουν οδοφράγματα στους δρόμους του Μαραθώνα, των Μεγάρων και της Λιβαδειάς. Η αστυνομία κάνει χρήση όπλων, πυροβολεί και τραυματίζει πολλούς από τους απεργούς.

Η Ομοσπονδία, που βρίσκεται στα χέρια των ρεφορμιστών, χαρακτηρίζει αδικαιολόγητες τις κινητοποιήσεις.

6 Απριλίου

Κατεβαίνουν σε απεργία 300 μεταλλωρύχοι του Μαντουδίου Χαλκίδας με την καθοδήγηση της ταξικής Ενωτικής-ΓΣΕΕ. Η απεργία έπειτα από σκληρό αγώνα 25 ημερών έληξε με νίκη των απεργών.

Η εταιρία δέχτηκε όλα τα αιτήματά τους (την πληρωμή των χρωστούμενων δεδουλευμένων 3 μηνών, την αύξηση του μεροκάματου, την εφαρμογή του 8ώρου, κ.α.).

18 Απριλίου

Κατεβαίνουν σε 24ωρη απεργία οι σιδηροδρομικοί όλης της Ελλάδας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων τους, που προετοίμαζε η κυβέρνηση, και με το αίτημα χορήγησης 13ου μισθού. Η απεργία σημειώνει επιτυχία σε όλη τη χώρα.

25 Απριλίου

 Το «κόκκινο» Δημοτικό Συμβούλιο της Καβάλας και ο Δήμαρχος Δ. Παρτσαλίδης σέρνονται για τρίτη φορά στο δικαστήριο (με το Ιδιώνυμο) μέσα σε ατμόσφαιρα στρατοκρατίας σ’ όλη την πόλη. Το κτίριο του δικαστηρίου και τα καπνομάγαζα είναι ζωσμένα από αστυνομικές δυνάμεις.

Ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη εκλήθησαν να καταθέσουν οι: Ι. Καλλέργης (επιτελάρχης Δ΄ Σώματος Στρατού), Στ. Μπριλλάκης (διοικητής Χωροφυλακής), Γ. Δούλος (αντισυνταγματάρχης Μηχανικού), Ε. Αλεξάκης (ανθυπασπιστής του Τμήματος Ασφάλειας), τρεις άλλοι από την αστυνομία και το στρατό, καθώς και δύο συνδικαλιστές της «συντηρητικής παράταξης».

Παρά την κατάρρευση του κατηγορητηρίου, οι δικαστές καταδίκασαν τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Δημοσθένη Μακέδο και τέσσερεις άλλους δημοτικούς συμβούλους σε δύο χρόνια φυλακή και ένα χρόνο εξορία, μετατρέποντας την «κόκκινη» πλειοψηφία σε μειοψηφία και ανατρέποντας ουσιαστικά την βούληση του Καβαλιώτικου λαού που είχε υπερψηφίσει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ δύο μήνες πριν. Τέσσερις από τους «κόκκινους» δημοτικούς συμβούλους, που καταδικάστηκαν με το Ιδιώνυμο τον Απρίλη του 1934, παραδόθηκαν από τις Ελληνικές Αρχές στις δυνάμεις Κατοχής (μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους). Ετσι, οι Δημοσθένης Μακέδος, Γιάννης Ευθυμιάδης, Νικόλαος Νεγρεπόντης και ο Μπαρμπαλέξης παρέμειναν στη φυλακή σχεδόν 10 χρόνια. Την Πρωτομαγιά του 1944 βρέθηκαν ανάμεσα στους 200 κομμουνιστές, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στην Καισαριανή.

4 Μαΐου

Οι οικοδόμοι της Θεσσαλονίκης κατεβαίνουν σε απεργία. Την 3η μέρα η απεργία γενικεύεται και στο πλευρό των οικοδόμων προστίθενται οι σιδεράδες, οι ξυλουργοί, οι εργάτες χαρτοποιΐας, οι τουβλοποιοί, οι βυρσοδεψεργάτες, κ.α. Η απεργία των οικοδόμων θα λήξει μετά από 8 μέρες, ενώ των υπολοίπων μετά από 12, με ολική ή μερική νίκη.

8 Μαΐου

Κατεβαίνουν σε απεργία 300 λιμενεργάτες της Καλαμάτας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση του υπουργείου, που απόρριψε το αίτημά τους για τη μη εγκατάσταση σιλό. Οι τοπικές αρχές με εντολή του τότε υφυπουργού Στεφανόπουλου, ματοκυλούν τους εργάτες. 7 νεκροί και δεκάδες τραυματίες είναι ο απολογισμός του μακελειού. Η πόλη κι ο νόμος  αναστατώνονται. Οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν περιφέροντας τους νεκρούς στους δρόμους της πόλης με την κραυγή: “Κάτω οι δολοφόνοι!”. Κύμα απεργιών διαμαρτυρίας σηκώνεται σ’ όλη την Ελλάδα. Με απόφαση των δύο ομοσπονδιών (ΕΓΣΕΕ και ΓΣΕΕ) κηρύσσεται 24ωρη γενική πανεργατική απεργία. Απεργούν όμως μόνο 25.000 σε διάφορες πόλεις της χώρας, εξαιτίας της διασπαστικής τακτικής της ΓΣΕΕ.

17 Μαΐου

Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου λαμβάνονται μια σειρά μέτρα σε βάρος του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων: η παύση του κομμουνιστή δημάρχου Καβάλας Δ. Παρτσαλίδη με το αιτιολογικό ότι «μετέβαλε το δημαρχείον εις κομμουνιστικόν κέντρον», το τελεσίδικο των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων επιτροπών για την εκτόπιση των κομμουνιστών, η αυστηρή εφαρμογή του νόμου για τη διάλυση των εργατικών σωματείων, η δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Γαύδο, κ.α.

3 Ιουνίου

Ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει σε αριθμούς την αστική τρομοκρατία (περίοδος 1929-1933). Καταγράφηκαν μεταξύ άλλων: 27 δολοφονίες, 13.050 συλλήψεις, 2.400 καταδίκες σε φυλακή και εξορία, 1.479 ξυλοδαρμοί, κλπ.

Την ίδια ημέρα η αστυνομία απαγορεύει τη σύγκληση του Αντιφασιστικού Συνεδρίου. Παρόλα αυτά, οι σχεδόν 1.200 σύνεδροι, καθώς και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά, συγκεντρώνονται δεχόμενοι επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής. Η αστυνομία ανοίγει πυρ και τραυματίζει 3 εργάτες. Παρά την τρομοκρατία, το Συνέδριο θα συνέλθει τελικά 2 μέρες αργότερα στονΚοκκιναρά Κηφισιάς.Η  συνδιάσκεψη αυτή ήταν μία από τις πρώτες σοβαρές εκδηλώσεις κατά του φασισμού και του κινδύνου του πολέμου που οργανώθηκε με την πρωτοβουλία του ΚΚΕ. 

13 Ιουλίου

Απεργούν οι επαγγελματίες της Ξάνθης. Η απεργία παρουσιάζει συνοχή και μαχητικότητα. Την πέμπτη μέρα γενικεύεται σε όλα τα επαγγέλματα. Η κυβέρνηση αναγκάζεται να υποχωρήσει και έτσι λύνεται η απεργία με νίκη. 

24 Ιουλίου

Δημοσιεύεται ο πεντάχρονος απολογισμός του Ιδιωνύμου: Επί κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου δολοφονήθηκαν 27 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 13.050, από τους οποίους οι 2.400 καταδικάστηκαν συνολικά σε 2.054 χρόνια φυλακής και 884 χρόνια εξορίας. Στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου στάλθηκαν 120 κομμουνιστές φαντάροι. Επί κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη δολοφονήθηκαν 10 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 3.725, από τους οποίους οι 785 καταδικάστηκαν συνολικά σε 570 χρόνια φυλακής και 436 χρόνια εξορίας. Στο Καλπάκι στάλθηκαν 54 φαντάροι. Βασανίστηκαν επίσης 300 πολίτες, τραυματίστηκαν 305, απαγορεύτηκαν 160 συγκεντρώσεις, διαλύθηκαν βίαια άλλες 128, ενώ έγιναν και 138 επιδρομές σε γραφεία σωματείων, τυπογραφεία, κλπ.

29 Ιουλίου

Η κυβέρνηση απαγορεύει το Πανελλαδικό Αντιφασιστικό Αντιπολεμικό Συνέδριο των Νέων.

17 Αυγούστου

Στις Σέρρες κηρύσσεται 24ωρη πανεργατική απεργία διαμαρτυρίας για την παύση του κομμουνιστή δημάρχου της πόλης Διονύση Μενύχτα. Στην απεργία παίρνουν μέρος πάνω από 2.000 εργάτες. Πάνω από χίλιοι απεργοί και πολλά γυναικόπαιδα κατεβαίνουν σε διαδήλωση στους δρόμους. Δέχονται τη βίαια επίθεση της αστυνομίας. 

5 Οκτωβρίου

Υπογράφεται το «Σύμφωνο κοινής δράσης ενάντια στην στρατιωτικοφασιστική δικτατορία» μεταξύ του ΚΚΕ, του Αγροτικού, του Σοσιαλιστικού και του Εργατικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, καθώς και τηςΕνωτικής ΓΣΕΕ, της ΓΣΕΕ και των Ανεξάρτητων Συνδικάτων.

17 Νοέμβρη

Φασίστες της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης «Τρίαινα», εκδικούμενοι την ματαίωση του φασιστικού συνεδρίου τους, επιτίθενται ενάντια στα γραφεία του Ριζοσπάστη, μα αποκρούονται ηρωικά από την εργατική φρουρά των γραφείων. Τελικά σπεύδει η αστυνομία σε ενίσχυση των φασιστών, σπάζει τις πόρτες και τραυματίζει με σφαίρες τριάντα υπερασπιστές του Ριζοσπάστη.

Σε απάντηση, στις 23 Νοεμβρίου η εργατιά της Αθήνας πραγματοποιεί 24ωρη απεργία.

23 Νοέμβρη

Περίπου 20.000 εργάτες της Αθήνας κατεβαίνουν σε 24ωρη απεργία διαμαρτυρίας για τη δολοφονική επιδρομή της Αστυνομίας και των φασιστών στα γραφεία του «Ριζοσπάστη».

5 Δεκεμβρίου

Η αστυνομία επιτίθεται κατά των φυματικών της «Σωτηρίας» που διαμαρτύρονταν για τις καταχρήσεις του διευθυντή, τραυματίζει πολλούς και προβαίνει σε ομαδικές συλλήψεις. Ένας από τους τραυματίες τελικά θα υποκύψει. Μαζικές διαμαρτυρίες των οργανώσεων .

1935

1 Μαρτίου

Ξεσπά το αποτυχημένο βενιζελοπλαστηρικό στρατιωτικό κίνημα (πραξικόπημα) για την ανατροπή της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος του Παναγή Τσαλδάρη. Σε μια από τις δίκες που ακολούθησαν δικάστηκαν οι Στέφανος Σαράφης (τότε συνταγματάρχης), ο Ιωάννης Τσιγάντες, ο Λεωνίδας Σπαής, κ.α. Ο Στυλιανός Βολάνης (ίλαρχος) καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ εκτελέστηκαν οι στρατηγοί Αναστάσιος Παπούλας και Μιλτιάδης Κοιμήσης.

23 Μαρτίου

Δημοσιεύεται απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ,  στην οποία τονίζεται ότι διέξοδος από την κατάσταση είναι η άμεση προκήρυξη ελεύθερων εκλογών για συντακτική συνέλευση με αναλογική, πλήρεις δημοκρατικές ελευθερίες, ελευθερία οργάνωσης, συγκέντρωσης, τύπου, ελεύθερο πολιτικό καθεστώς στο στρατό, δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, κατάργηση της θανατικής ποινής.

1 Απριλίου

Συνήλθε η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που συζήτησε τα θέματα:

 1 Η κατάσταση της χώρας και τα καθήκοντα του ΚΚΕ.

 2 Έγκριση του καταστατικού του ΚΚΕ.

19 Μαΐου

Υπογράφτηκε στη Θεσσαλονίκη αντιφασιστικό σύμφωνο μεταξύ της εκλογικής επιτροπής του Ενιαίου Μετώπου και του Σοσιαλιστικού Κέντρου. Το σύμφωνο αναφέρει ότι, μπροστά στον κίνδυνο της μοναχικής παλινόρθωσης και της ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας, τα δύο μέρη αποφασίζουν “όπως συμπράξουν εκλογικώς, δημιουργώντας το Παλλαϊκό Μέτωπο δημοκρατικών ελευθεριών”.

9 Ιουνίου

Βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Το κόμμα των Φιλελευθέρων, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτό κόμματα (Προοδευτικό, Αγροτικό, κ.α.) απέχουν, στον απόηχο του αποτυχημένου βενιζελικού πραξικοπήματος του Μαρτίου. Το Ενιαίο Μέτωπο συγκεντρώνει 98.699 ψήφους (9,59%), δηλαδή σχεδόν 40.000 περισσότερες από ότι στις εκλογές της 5/3/1933. Στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Μυτιλήνη, τη Δράμα διπλασιάζονται οι ψήφοι του. Στις πόλεις Μυτιλήνη, Λάρισα, Βόλο, Καβάλα, Δράμα, Ξάνθη, Τύρναβο το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών - Αγροτών έρχεται πρώτο. Λόγω όμως του εκλογικού συστήματος δεν εκλέγει βουλευτή. Ο κυβερνητικός συνασπισμός με κορμό το Λαϊκό Κόμμα κερδίζει το 65,04% των ψήφων και εκλέγει 287 βουλευτές (από τους 300).

13 Ιουνίου

Η ΚΕ του ΚΚΕ σε απόφαση της με τίτλο “η νίκη του Ενιαίου Μετώπου και η συγκρότηση του αντιφασιστικού δημοκρατικού συνασπισμού”  τονίζει, ότι βασικό καθήκον του Κόμματος είναι επίμονα και ακούραστα να πάρει όλα τα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα, που θα του επιτρέψουν να προπαρασκευάσει ολόπλευρα στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα τις οργανώσεις του, την ύργατική τάξη και τα σήμαχά του στρώματα για την αντιμετώπιση και την ανάπτυξη των επερχόμενων σοβαρών γεγονότων.

18 Ιουνίου

Απόφαση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ βάζει το καθήκον να συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις ενάντια την παλινόρθωση της μοναρχίας.

5 Αυγούστου

Έξι ακόμη απεργοί εργάτες του Ηρακλείου έρχονται να προστεθούν στους 23 συνολικά δολοφονημένους εργάτες της δίχρονης διακυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος.

Παρά την ανοιχτά προδοτική στάση της ΓΣΕΕ, η εργατική τάξη της Ελλάδας, με επικεφαλής τα ταξικά συνδικάτα και την Ενωτική Συνομοσπονδία, κατέρχονται μαζικά στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η κυβέρνηση κηρύσσει το στρατιωτικό νόμο. Η απεργία, παρά την τρομοκρατία, θα λήξει με νίκη και τα αιτήματα των απεργών (αύξηση μισθών, εφαρμογή του 8ώρου, κ.α.) θα γίνουν δεκτά.

10 Οκτώβρη

Πραγματοποιείται πραξικόπημα υπό τους Κονδύλη, Παπάγο, Οικονόμου και Ρέππα, που ανατρέπει την κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος υπό τον Π. Τσαλδάρη. Πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο στρατηγός Κονδύλης.Προκηρύσσεται δημοψήφισμα για τις 3 Νοεμβρίου 1935 για την επαναφορά της μοναρχίας. Συλλαμβάνονται και εξορίζονται ο Δημήτρης Γληνός, ο Κώστας Βάρναλης κ.α. καθώς και αρχηγοί αστικών δημοκρατικών κομμάτων όπως οι Γεώργιος Καφαντάρης, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Γεώργιος Παπανδρέου και Αλέξανδρος Μυλωνάς.

3 Νοεμβρίου

Πραγματοποιείται δημοψήφισμα για την επαναφορά του βασιλιά Γεωργίου Β’ στην Ελλάδα. Στο δημοψήφισμα, που διενέργησε ο στρατηγός Κονδύλης, οι «ψηφίσαντες» υπέρ της μοναρχίας έφτασαν το 97,8%.

Η έκταση της νοθείας ήταν τέτοια, που ο αριθμός των ψηφισάντων υπέρ της μοναρχίας δεν έφτασε απλά τον αριθμό των ψήφων που έλαβαν συνολικά όλα τα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, αλλά τον ξεπέρασε και κατά 400.000! Μέχρι και ο ίδιος ο Κονδύλης φέρεται να δυσανασχέτησε με τον«υπερβάλλοντα ζήλο» που επέδειξαν οι οπαδοί του μοναρχισμού.

Δεκέμβριος

Συνήλθε το 6ο συνέδριο του ΚΚΕ. 

Την Πρωτοχρονιά του 1936, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε με βασικό του θέμα το Μανιφέστο του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ «Προς την Εργατική τάξη, προς όλο τον εργαζόμενο λαό της χώρας». Ο τίτλος της εφημερίδας συμπύκνωνε όλο το περιεχόμενο του ντοκουμέντου: «ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ Ν' ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ». Στην πρώτη σελίδα, κάτω από τη δημοσίευση του μανιφέστου, υπό τον τίτλο «Συνήλθε το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ - Σχετική ανακοίνωση του Προεδρείου», διαβάζουμε: «Μέσα στο Δεκέμβρη, στην Αθήνα το 6ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Οι δουλιές του Συνεδρίου βάσταξαν 4 μέρες. Τα θέματα που απασχόλησαν το Συνέδριο ήταν τα παρακάτω: 1ο Εκθεση δράσης της Κεντρικής Επιτροπής. Με εισηγητή το σ. Ν. Ζαχαριάδη - Εκθεση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Με εισηγητή το σ. Πεταλίδη. 2ο Η κατάχρηση των συμμάχων. Με εισηγητή το σ. Γ. Αντωνίου. 3ο Τα καθήκοντα των κομμουνιστών στην πάλη κατά του πολέμου. Με εισηγητή το σ. Γ. Αντωνίου. 4ο Καταστατικό του ΚΚΕ. 5ο Εκλογές Κεντρικής Επιτροπής. Το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ "ενέκρινε ομόφωνα την πολιτική γραμμή και πρακτική δουλιά της Κεντρικής Επιτροπής" από το 5ο Συνέδριο μέχρι το 6ο και ψήφισε παμψηφεί την πολιτική απόφαση πάνω στο 1ο θέμα. Επίσης το Συνέδριο χαιρέτισε και αποδέχτηκε με ενθουσιασμό τις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ.

Στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου τονίζεται, ότι η μοναρχική παλινόρθωση στην Ελλάδα εκφράζει την απόφαση των κυρίαρχων τάξεων και των ξένων ιμπεριαλιστών, πρώτα απ’ όλα και κυρίως της Αγγλίας, ν’ αποκαταστήσουν εσωτερικά την “τάξη και ησυχία”, με τη χαλιναγώγηση και το χτύπημα του μεγάλου λαϊκού κινήματος, και να εξασφαλίσουν εξωτερικά τη δυνατότητα μαχητικής εκδήλωσης, της Ελληνικής  πλουτοκρατίας στο πλευρό, κατά πρώτο λόγο, των κατακτητών επιδιώξεων του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού στη Μεσόγειο. 

1936

9 Ιανουαρίου

Συγκροτήθηκε Παλλαϊκό Μέτωπο στη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τη Δράμα και το Κιλκίς, στο οποίο προσχωρούν το Αγροτικό κι άλλα δημοκρατικά κόμματα και οργανώσεις.

19 Ιανουαρίου

Γίνονται μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις του Παλλαϊκού Μετώπου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Η προεκλογική κίνηση γίνεται μέσα σε ατμόσφαιρα τεταμένη. Κονδυλικοί μπράβοι οργανώνουν επιθέσεις ενάντια σε πολίτες και στους υποψηφίους του Παλλαϊκού Μετώπου.

26 Ιανουαρίου

Βουλευτικές εκλογές. Το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ)έλαβε 73.411 ψήφους (5,76%) και εξέλεξε 15 βουλευτές σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Τρίκαλα, Κοζάνη, Φλώρινα, Σέρρες, Καβάλα, Δράμα, Ροδόπη, Μυτιλήνη. Οι βενιζελικοί έλαβαν 43,86% και 141 έδρες, οι αντιβενιζελικοί 47,33%και 143 έδρες και το Αγροτικό Κόμμα του Σοφιανόπουλου 1,02% και 1 έδρα στη Βουλή.

19 Φεβρουαρίου

Υπογράφεται Συμφωνητικό μεταξύ του Κόμματος των Φιλελευθέρων και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου (γνωστό και ως Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα).

Το Συμφωνητικό μεταξύ άλλων προέβλεπε: Την κατάργηση του Ιδιωνύμου και των Επιτροπών Ασφαλείας, την παροχή γενικής αμνηστίας στους πολιτικούς κρατούμενους, μια σειρά ευεργετικά μέτρα για τους εργάτες και τους αγρότες, και βεβαίως την «καταπολέμηση των δικτατορικών φασιστικών τάσεων».

Το Σύμφωνο υπογράφηκε 6 μόλις ημέρες μετά το διορισμό του Ι. Μεταξά στη θέση του Πρωθυπουργού από το βασιλιά Γεώργιο Β’. Τελικά, το Κόμμα των Φιλελευθέρων, δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά και επωμίστηκε έτσι βαριές ευθύνες για την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας.

4 Μαρτίου

Δημοσιεύεται έκκληση της ΚΕ του ΚΚΕ  προς τον ελληνικό λαό, προς όλες τις οργανώσεις των εργαζομένων, προς όλα τα δημοκρατικά αντιφασιστικά κόμματα, στην οποία επισημαίνεται ο κίνδυνος από μία στρατοκρατική ολιγαρχία -  το Στρατιωτικό Σύνδεσμο - που τσαλαπατεί με τη δικτατορική μπότα της τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και ετοιμάζει την επανάληψη του τρομοκρατικού αίσχους τις 10 του Οκτώβρη του 1935.

Όλοι, οσοι πονάνε τον τόπο αυτό, όλοι όσοι θέλουν να γλιτώσουν την Ελλάδα από τη φασιστική πανούκλα, όλοι οι εργαζόμενοι, οι οργανώσεις τους, τα δημοκρατικά και αντιφασιστικά κόμματα -  έλεγε η έκκληση - πρέπει να καλέσουν σε πανελλαδικό παλλαϊκό συναγερμό, να δημιουργήσουν το κοινό μέτωπο της λαϊκής σωτηρίας. 

Απρίλης

Τον Απρίλη πιάστηκαν 198 αγωνιστές. Από αυτούς: 32 φυλακίστηκαν, 44 εκτοπίστηκαν, 34 βασανίστηκαν, 35 τραυματίστηκαν, 1 δολοφονήθηκε.

3 Μαΐου

Ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου (ΚΚΕ) Στέλιος Σκλάβαιναςδηλώνει στον Τύπο ότι ο Μεταξάς «θα τείνει να εγκαθιδρύσει δικτατορία και ως απαρχή μπορεί να θεωρηθεί η διακοπή των εργασιών της Βουλής».

9 Μαΐου

Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο απεργιακό σταθμό του ελληνικού προλεταριάτου πριν τη δικτατορία Μεταξά. Το απεργιακό κύμα ξεκίνησε στις 29/4 από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στους υπόλοιπους κλάδους. Στις 8/5 οι απεργοί καπνεργάτες και κλωστοϋφαντουργοί δέχονται άγρια δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής προκαλώντας πραγματικό παλλαϊκό ξεσηκωμό. Δεκάδες απεργοί τραυματίζονται και ακόμα περισσότεροι συλλαμβάνονται.

Στις 9/5, η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης διαδηλώνει μαζικά την αγανάκτησή της για τη βίαιη καταστολή των απεργών. Το αστικό κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα: 10 εργάτες βάφουν με το αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου, Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά, Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες. Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη και καταστέλλει τους απεργούς.

Στις 13 Μάη, μέσα σε ατμόσφαιρα οργής και αγανάκτησης για το αιματοκύλισμα του λαού της Θεσσαλονίκης και με το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά, γίνεται 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη επιτυχία. Οι απεργοί υπολογίζονται σε πάνω από 300.000.

12 Μαΐου

Σε διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ και της κοινοβουλευτικής ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου προς τον ελληνικό λαό αναφέρεται:

“ Προς τον λαό της χώρας μας. Εμπρός όλοι στο πόδι. Στην απεργία! Στους δρόμους! Να συντρίψουμε τα φασιστικά σχέδια της μοναχικής κυβέρνησης του Μεταξά! Λαέ της χώρας! Ολόκληρη η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε ένα γιγάντιο λαϊκό ηφαίστειο. Ξεσηκώνεται ο λαός ενάντια στους δολοφόνους. Και η μοναρχική κυβέρνηση, του μαυρισμένου από το λαό Μεταξά, με την βοήθεια λίγων ανώτερων στρατοκρατών φασιστών αξιωματικών, τραβά γοργά για να μας περάσει τη θηλιά της ωμής φασιστικής δικτατορίας”.

1-31 Μαΐου

Γίνονται 142 συλλήψεις αγωνιστών, προφυλακίσεις 160, εκτοπίσεις από Επιτροπές Ασφάλειας 34, εκτοπίσεις από δικαστήρια 7, παραπομπές σε δίκη 761, καταδίκες 283. Βασανίστηκαν 438, τραυματίστηκαν 571, σκοτώθηκαν 10. Έγιναν έρευνες 64, κατασχέσεις 585, διαλύσεις συγκεντρώσεων 135.

1 Ιουνίου

Δημοσιεύεται ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, στην οποία τονίζεται, ότι οι ομαδικές εκτελέσεις των απεργών εργατών της Θεσσαλονίκης, που, αντί για ψωμί που ζητούσαν, δέχτηκαν σφαίρες, πείθουν και τον τελευταίο εργαζόμενο για τον τρόπο που η μοναρχία, η πλουτοκρατία και η κυβέρνησή τους αντιμετωπίζουν και “λύνουν” τα ζητήματα του λαού. Σήμερα δεν υπάρχει παρά μόνο μία διέξοδος, ο αγώνας ο αποφασιστικός όλου του λαού για την ανατροπή της μεταξικής κυβέρνησης και το σχηματισμό κυβέρνησης κοινής εμπιστοσύνης.

2 Ιουνίου

Οι εργαζόμενοι του Βόλου κατεβαίνουν σε 24ωρη πανεργατική απεργία. Η αστυνομία χτυπάει με τα όπλα τους απεργούς. Σκοτώνει έναν εργάτη και τραυματίζει 30. Συλλαμβάνονται οι βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου (ΚΚΕ) Γιώργη Σιάντο και Γιάννη Ιωαννίδη.

Ο Ριζοσπάστης γράφει την επόμενη μέρα: «Να παραιτηθεί αμέσως η κυβέρνηση του δολοφόνου Μεταξά που απειλεί να ματοκυλίσει όλη την Ελλάδα».

22 Ιουλίου

Υπογράφεται συμφωνητικό ανάμεσα στο ΚΚΕ και το Αγροτικό Κόμμα (Ι. Σοφιανόπουλος) για τη δημιουργίαΛαϊκού Μετώπου πάλης κατά του φασισμού.

Στις «Γενικές αρχές και τους σκοπούς» του Λαϊκού Μετώπου αναφέρονταν: «Αι υπογεγραμμέναι κομματικαί οργανώσεις, αγωνιζόμεναι δια την υπεράσπισιν των λαϊκών συμφερόντων, την καταπολέμησιν του φασισμού, την προαγωγήν του συγχρόνου κράτους εις μίαν λαοκρατουμένην δημοκρατίαν και την δημιουργίαν μιας δικαιοτέρας κοινωνίας, που θα σέβεται την εργασίαν των ανθρώπων, απεφάσισαν την σύμπηξιν του Λαϊκού Μετώπου.

Το Λαϊκόν Μέτωπον θα επιδιώξει να έλθη εις την εξουσίαν δια της διαφωτίσεως και του προσεταιρισμού της πλειοψηφίας του λαού προς τας αρχάς και το πρόγραμμά του.

Τα κόμματα που απαρτίζουν το μέτωπον τούτο δεν παραιτούνται της οργανικής των αυτοτελείας, περιοριζόμενα δε να επιτύχουν την άμεσον λύσιν των ουσιωδών προβλημάτων που προβάλλουν σήμερον ενώπιον του ελληνικού λαού, συμφωνούν εις τον συντονισμόν της πολιτικής των δράσεως, τόσον εντός όσον και εκτός του κοινοβουλίου. Εις τας μελλούσας εκλογάς θα κατέλθουν με κοινούς συνδυασμούς και κοινόν σήμα. Εάν δε τύχουν της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού θα θέσουν εις εφαρμογήν τας επομένας πολιτικάς και οικονομικάς επιδιώξεις».

Πηγή: 902.gr, Ριζοσπάστης, 100 Χρόνια Αγώνων και Θυσιών του ΚΚΕ, Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ

farostoupnevmatos