Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, απ’ τις σπουδαιότερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, Γερμανός ποιητής και συγγραφέας, απ’ τις σπουδαιότερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, επιστημονικό πνεύμα και πολιτικός άνδρας που επί 50 χρόνια χειριζόταν τις υποθέσεις του δουκάτου της Βαϊμάρης. «Ο Γκαίτε γεννήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα (28/8/1749) κι έζησε ως το 1832. Έτσι η ζωή του διασκελίζει δύο αιώνες και η πνευματική του δημιουργία συντελείται μέσα στις ποικίλες ζυμώσεις αυτών των εποχών. Είναι γνωστό πως ο 18ος αιώνας διαμόρφωσε καταστάσεις που άλλαξαν την πορεία του ευρωπαϊκού κόσμου. Στον αιώνα αυτό οιιδέες του διαφωτισμού και των εγκυκλοπαιδιστών δημιούργησαν για τους λαούς της Ευρώπης μια νέα συνείδηση και οι δημοκρατρικές ιδέες, ιδίως μετά τη μεγάλη γαλλική επανάσταση, κατέκτησαν τα πνεύματα των διανοούμενων και των μαζών» (Μάρκος Αυγέρης, Αυγή). Σπούδασε νομικά στη Λειψία και στο Στρασβούργο. Κατόπιν, στο Βέτσλαρ ένας απελπισμένος έρωτας τον ενέπνευσε να γράψει το περίφημο μυθιστόρημά του «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου» που τον έκανε διάσημο. Το 1775, ο μέγας δούκας Κάρολος Αύγουστος τον κάλεσε στην αυλή της Βαϊμάρης, όπου κατέλαβε διαδοχικά διάφορες σημαντικές θέσεις. Πολύ σημαντικό για την εξέλιξή του στάθηκε το πρώτο ταξίδι του στην Ιταλία από το 1786 έως το 1788. Εκεί έγραψε τα έργα του: «Ρωμαϊκές ελεγείες», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Εγκμοντ», «Τουρκουάτο Τάσσο». Το πιο σημαντικό έργο του είναι ο «Φάουστ» (το πρώτο μέρος του τελείωσε το 1806 και το δεύτερο το 1830). «Σαν ποιητής και συγγραφέας καλλιέργησε όλα τα είδη του λόγου, τη λυρική ποίηση, το θέατρο, το έπος, το μυθιστόρημα, τις κριτικές, τις αισθητικές μελέτες. Σαν επιστήμονας επιδόθηκε και πρόσφερε σε πολλές επιστήμες, στην ορυκτολογία, στη μεταλλειολογία, στη βοτανική, στη μετεωρολογία, στη συγκριτική ανατομία, στις θεωρίες για τη σύνθεση του φωτός και των χρωμάτων, στη μεταμόρφωση των φυτών και γενικά στη μορφολογία του φυτικού και ζωικού βασιλείου. Σαν υπουργός της Βαϊμάρης συνέβαλε στην ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών κι αναζωπύρωσε την πνευματική ζωή της χώρας (…) Σαν τελευταία εντολή που κληρονομούμε από τον Γκαίτε είναι η γνώμη του πως είναι άξιος για ελευθερία και ζωή μόνο αυτός που την κατακτά καθημερινά» (ό.π.).

atexnos