Οι «Κασιμάτηδες» της «ΑΥΓΗΣ»: Ξεδιάντροπο παραλήρημα ενάντια στο ΚΚΕ

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Είναι γεγονός πως η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», μας έχει συνηθίσει σε παραληρηματικού τύπου επιθέσεις ενάντια στο ΚΚΕ. Επιθέσεις που βγάζουν τόση αντικομμουνιστική χολή που θα την ζήλευαν μέχρι και οι κονδυλοφόροι της «Καθημερινής». Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, άλλωστε, από τότε που αρθρογράφος της «Αυγής» προωθούσε την ανιστόρητη «θεωρία των δύο άκρων», κάνοντας λόγο για ολοκληρωτισμούς σε μια προσπάθεια να εξισώσει τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Απ’ ότι φαίνεται, οι υπεύθυνοι της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν βάλει στόχο να ξεπερνούν, κάθε φορά, τους ίδιους τους εαυτούς τους σε πρωτόγονο αντικομμουνισμό και χυδαιότητα ενάντια στο ΚΚΕ. Λογικό, αν σκεφτούμε ότι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η εφημερίδα του η «Αυγή» δίνει συνεχώς εξετάσεις νομιμοφροσύνης στο μεγάλο κεφάλαιο, τα συμφέροντα και τους σκοπούς του οποίου με μεθοδικότητα υπηρετεί. Σε ένα πρόσφατο ρεσιτάλ αντικομμουνιστικής αθλιότητας, αρθρογράφος της «Αυγής» μας ενημερώνει, στον τίτλο του κειμένου, πως… «Το ΚΚΕ που γνωρίζαμε δεν υπάρχει πια!». Στο δε περιεχόμενο του άρθρου του κάνει αξιομνημόνευτη προσπάθεια να μιμηθεί, τόσο στο ύφος όσο και στην αντικομμουνιστική επιχειρηματολογία, την «Κασιμάτειο» σχολή. Σύμφωνα με τον κονδυλοφόρο της «Αυγής», ο σοσιαλισμός είναι ξεπερασμένος, η δικτατορία του προλεταριάτου «σάπισε», ο νόμος του εργάτη δεν ισχύει, η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει, ακόμη και η Κίνα ακολουθεί «μεικτή οικονομία», κλπ. Τέτοιου είδους «επιχειρήματα» μετέρχεται ο αρθρογράφος της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια του να «βγάλει λάδι» το καπιταλιστικό σύστημα. Σχεδόν όλο το σάπιο οπλοστάσιο των αντικομμουνιστικών επιχειρημάτων χρησιμοποιεί η «Αυγή» προκειμένου να πείσει πως μονόδρομος για το λαό είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η δυνατότητα μιας χούφτας παράσιτων να καρπώνονται τον ιδρώτα της πλειοψηφίας, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (όπως αυτές που εφαρμόζει πιστά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), η πίστη στο αστικό Σύνταγμα, ο μονόδρομος της Ε.Ε, κλπ. Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον αρθρογράφο της «Αυγής» ότι μέσα στον μαύρο αντικομμουνισμό του διαθέτει, αν μη τι άλλο, αρκετή δόση χιούμορ, όταν για παράδειγμα γράφει: «(Το ΚΚΕ) είναι φανερό ότι τρέμει στην ιδέα να πετύχει η κυβέρνηση Τσίπρα και να αποδειχτεί ότι στις σύγχρονες κοινωνίες οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις με την εντολή αλλά και τον έλεγχο της κοινωνίας είναι μονόδρομος.» Ας μην αγωνιά ο αρθρογράφος της «Αυγής». Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ήδη πετύχει. Απέδειξε στην πράξη ότι, ως κυβέρνηση, είναι ο καλύτερος υπηρέτης των συμφερόντων του κεφαλαίου στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Πέτυχε να υπογράψει δύο μνημόνια (από αυτά που προεκλογικά… «έσκιζε»), πέτυχε να εξαπατήσει λαϊκές μάζες με κάλπικα διλήμματα μετατρέποντας το «Όχι» σε «Ναι», πέτυχε να επιβάλλει τα πλέον βάρβαρα, αντεργατικά μέτρα που ακόμη και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δίστασαν να περάσουν. Πέτυχε- ας μην το ξεχνάμε- να αναδειχθεί στον καλύτερο μαθητή της δολοφονικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, συνένοχος εγκληματικών κυβερνήσεων όπως αυτή της Σαουδικής Αραβίας. Γι’ αυτήν την κυβέρνηση μιλάμε. Για την κυβέρνηση που, στο όνομα της «δίκαιης ανάπτυξης», υλοποιεί τα θελήματα του ΣΕΒ. Για την κυβέρνηση που πήρε το όνομα της «Αριστεράς», το καπηλεύτηκε, το ξέσκισε, το ποδοπάτησε, μετατρέποντας το σε ιδεολογικό κουρελόπανο. «Το ΚΚΕ που γνωρίζαμε δεν υπάρχει πια», μας ενημερώνει ο αρθρογράφος της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του θα επιθυμούσαν ένα ΚΚΕ που θα συναινούσε στα εγκληματικά αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Τσίπρα, που θα ήταν δεκανίκι της σοσιαλδημοκρατίας τους, όπως μια σειρά πρώην κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Ένα ΚΚΕ πολιτικά και ιδεολογικά «ευνουχισμένο», απομακρυσμένο από το μαρξισμό-λενινισμό και τον επιστημονικό σοσιαλισμό, χωρίς τις αξίες και τα ιδανικά που το κράτησαν ζωντανό 99 χρόνια τώρα – ένα τέτοιο ΚΚΕ θα επιθυμούσε ο αρθρογράφος της «Αυγής» και οι όμοιοι του. Τους ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός ότι το ΚΚΕ βγάζει συμπεράσματα από την ιστορική του διαδρομή, έχει επιστημονικά επεξεργασμένη στρατηγική και παραμένει ακλόνητο στις ράγες του αγώνα για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Εξ’ ου και η χυδαία επίθεση στην ηγεσία του Κόμματος. Αφήνουμε, λοιπόν, τους «Κασιμάτηδες» της «Αυγής» στον θλιβερό τους κατήφορο με προορισμό τον πάτο. Και για «συντροφιά» στο κατηφορικό τους αυτό ταξίδι, τους αφιερώνουμε, εν είδει υπόσχεσης, τα λόγια του κομμουνιστή ποιητή: Μην καρτεράτε να λυγίσουμε, ούτε για μια στιγμή.