Το ΚΚΕ που γνωρίζαμε δεν υπάρχει πια!

Είναι φανερό ότι τρέμει στην ιδέα να πετύχει η κυβέρνηση Τσίπρα και να αποδειχτεί ότι στις σύγχρονες κοινωνίες οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις με την εντολή αλλά και τον έλεγχο της κοινωνίας είναι μονόδρομος

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του στο πρόσφατο φεστιβάλ της ΚΝΕ ο γραμματέας του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, ενθουσιασμένος από τις κόκκινες σημαίες που κυμάτιζαν στα χέρια των νέων που τον άκουγαν, υπογράμμισε: “Συνεχίζουμε στον δρόμο που άνοιξε η Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Για τη νίκη. Τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Οι μέρες που θα ξανα-συγκλονίσουν τον κόσμο θα έρθουν. Παίρνουμε τα μέτρα μας γι' αυτό”.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και κοινωνικές επιστήμες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Πώς μπορείς να λες με τόση ευκολία τέτοια πράγματα σήμερα; Πράγματα που τα απέβαλε ή ίδια η ζωή; Λες και δεν έχει συμβεί τίποτα συγκλονιστικό στη Γη, λες και υπάρχει ακόμα η Σοβιετική Ένωση, λες και ακόμα την καθοδηγεί ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Λες και η Κίνα, που κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει από τις σεισμικές δονήσεις που οδήγησαν στην κατάρρευση το γραφειοκρατικό μοντέλο του Στάλιν, ακολουθεί το μοντέλο του Μάο και δεν άνοιξε τον δρόμο προς το μέλλον με τολμηρές μεταρρυθμίσεις και μεικτή οικονομία.

ΛΕΣ και οι δραματικές αλλαγές στους συντελεστές της εργασίας, που από τα χέρια των ανθρώπων περνάνε ταχύτατα στα ρομπότ που δημιουργούν οι επιστημονικές κατακτήσεις της νέας πρωτοπορίας, δεν γίνονται αντιληπτές. Όταν στη θέση των οικοδόμων ένας ειδικός εκτυπωτής μπορεί να κατασκευάσει ένα σπίτι 150 τετραγωνικών μέσα σε 24 ώρες. Όταν ο σύγχρονος αγρότης, που διαδέχτηκε τους γονείς του που δούλευαν με το τρακτέρ και την τσάπα, μπορεί μόνος με ένα τάμπλετ να κάνει όλη σχεδόν τη δουλειά, ελέγχοντας τις νέες μηχανές που κάνουν σε ελάχιστο χρόνο τα πάντα, από τη σπορά έως τη συγκομιδή, αυτοί να φαντάζονται επιστροφή στις ηρωικές εποχές της Οκτωβριανής Επανάστασης στις εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες του 1917.

ΚΑΙ ΤΙ θες τώρα εσύ, κύριέ μου; Να απαγορεύσεις το όνειρο; Αν το όνειρο και η φαντασία του Δ. Κουτσούμπα και των πιστών ακολούθων σέβονταν το όνειρο και τη φαντασία των υπολοίπων ανθρώπων, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τις δημοκρατικές ελευθερίες. Με τους κανόνες που έχουμε συμφωνήσει να ζούμε και να πορευόμαστε. Με το δικαίωμα να ψηφίζουμε ή να καταψηφίζουμε όσους δεν εγκρίνουμε. Και οι νοσταλγοί της δικτατορίας του προλεταριάτου, που σάπισε ως δικτατορία του κομματικού μηχανισμού, δεν σέβονται κανέναν από τους κανόνες των άλλων, όπως τους ορίζει το σύνταγμα.

ΑΠΟ τις ειρηνικές διαδηλώσεις και τα συνδικαλιστικά μαθήματα για τις απεργίες ως ύστατο μέσω διεκδίκησης, το ΚΚΕ ρέπει προς τις ανοιχτές βίαιες συγκρούσεις, την υπονόμευση κάθε προσπάθειας να βγει η χώρα από τη χρεοκοπία. Επιχειρεί να εισβάλει σε υπουργεία σπάζοντας τα φράγματα των αστυνομικών, προκαλώντας υλικές ζημιές και τραυματισμούς, διότι ο νόμος ορίζεται από το δίκιο του εργάτη. Και ποιος ορίζει το δίκιο του εργάτη; Εκείνοι που στον σοσιαλισμό αρνήθηκαν τον έλεγχο της εξουσίας τους από τους εργάτες και τον λαό.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ το σημερινό ΚΚΕ επιχειρεί -πλέον- με κάθε τρόπο να ανατρέψει την κυβέρνηση και καλοδέχεται τις αντιδημοκρατικές και προβοκατόρικες ενέργειες. Τους κόκκινους επισκόπους δεν τους απασχολεί ποιες δυνάμεις θα τη διαδεχτούν στην εξουσία. Προτιμάει άλλωστε φανερά μια κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρώντας ότι επιλογές που θα ακολουθήσουν θα προκαλέσουν ταχύτερη ωρίμανση των επαναστατικών διαθέσεων των μαζών. Είναι φανερό ότι τρέμει στην ιδέα να πετύχει η κυβέρνηση Τσίπρα και να αποδειχτεί ότι στις σύγχρονες κοινωνίες οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις με την εντολή αλλά και τον έλεγχο της κοινωνίας είναι μονόδρομος.

ΟΛΙΣΘΗΡΟΣ και επικίνδυνος για τη δημοκρατία ο δρόμος που έχει επιλέξει. Η αδυναμία να πείσουν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους τις λαϊκές μάζες που επικαλούνται γεννά παραφροσύνη. Άλλωστε δεν έχει -πλέον- παρά μία μόνο πρόταση. Τίποτα δεν λύνεται στον καπιταλισμό και όλα θα λυθούν στον σοσιαλισμό! Η λαϊκή εξουσία δεν περνάει από το αστικό κοινοβούλιο. Μονόδρομος είναι η ένοπλη επανάσταση! Όσα κομμουνιστικά κόμματα, όπως για παράδειγμα της Πορτογαλίας, συμμετέχουν σε κυβερνητικές προσπάθειες για την πρόοδο της χώρας τους καταδικάζονται από το ΚΚΕ, που θεωρεί ότι είναι ο αυθεντικός εκφραστής και επιτηρητής των επαναστατικών κανόνων, θυμίζοντας την ιερή εξέταση των καρδιναλίων που απειλούσαν με θάνατο τον Γαλιλαίο επειδή τόλμησε να ισχυριστεί ότι η Γη είναι στρογγυλή.

Δυστυχώς το ΚΚΕ που γνωρίσαμε το 1974 δεν υπάρχει πια.

Χρήστου Δημήτρης

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ: O Αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ είναι βλάκας ή το παίζει βλάκας εμείς όπως και να έχει του αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο του Δ.Χαριτόπουλος χωρίς κανένα άλλο σχόλιο:

Η ευφυΐα αναγνωρίζεται, αλλά δεν ορίζεται. Δεν έχει ακόμα διατυπωθεί ένας γενικά αποδεκτός ορισμός γι' αυτό που επιτρέπει σε κάποιον να επιλύει με επιτυχία πολύπλοκα προβλήματα ενώ κάποιος άλλος σκαλώνει και στα απλά. Ένας κάπως ικανοποιητικός ορισμός, μάλλον χάρη στη γενικότητά του, είναι του Μπερξόν για την «ισορροπία ενστίκτων και νόησης».  Όντως, σωστή κρίση ή απόφαση δεν μπορεί να εξαχθεί ψυχρά, «εγκεφαλικά», με σκέτη λογική˙ ούτε παπούτσια δεν αγοράζεις μόνο με λογικά κριτήρια: μέγεθος και τιμή. Το ένα συν ένα δεν κάνουν πάντα δύο˙ η ζωή δεν πορεύεται με ξερά δεδομένα, με το «yes-no» των υπολογιστών, υπάρχουν άπειρα ενδιάμεσα και μεταβλητές, όπως τα χρώματα έχουν αποχρώσεις και οι ήχοι τόνους, που δίνουν βάθος και ποιότητα στη νόηση. Η απόλυτη λογική είναι παραλογισμός. Ένας απολύτως λογικός άνθρωπος θα ερχόταν σε σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο ως απωθητικός κρυόκωλος και αδίστακτος υπολογιστής. Και μια απολύτως λογική κοινωνία με απολύτως λογικούς ανθρώπους θα ήταν μια φρικτή κοινωνία δίχως έλεος.

Ούτε η βλακεία ορίζεται.

Άλλωστε, μόνο στις θετικές επιστήμες και στη λογική οι ορισμοί μπορούν να αποδώσουν πλήρως τις έννοιες. Η βλακεία (όπως και η ευφυΐα) δεν είναι αποκλειστικά νοητικό φαινόμενο˙ αν πιάσουμε τον ορισμό του Μπερξόν απ' την ανάποδη, στη βλακεία έχουμε την πλήρη ανισορροπία μεταξύ ενστίκτων, συναισθημάτων και νόησης. Ο βλάκας δεν υστερεί μόνο νοητικά αλλά και συναισθηματικά, ενώ την πρωτοκαθεδρία έχει το ενστικτώδες, το άλογο και ιδιοτελές. Όσο πιο λιγόμυαλος τόσο λιγότερο μπορεί να πειθαρχήσει τις φυσικές παρορμήσεις του και τόσο πιο απότομη, άξεστη και ανάλγητη είναι η συμπεριφορά του.

Η αναισθησία του βλάκα είναι γεγονός. Στον ευφυή τα κάθε είδους συμβάντα εγγράφονται ανεξίτηλα ως γνωστικές και συναισθηματικές εμπειρίες˙ οι ευχάριστες ή οδυνηρές αναμνήσεις πλουτίζουν τον ψυχικό του κόσμο και του χαρίζουν λεπτότητα και ευαισθησία: οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί, έχουν μια αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο με τον ηλίθιο που είναι κομμάτι αδιάβροχος σ' αυτά, αφού όσο λιγότερα εννοεί τόσο λιγότερα νιώθει˙ είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος», δεν «συν-αισθάνεται». Ο «εντυπωτικός μηχανισμός» του αδυνατεί να καταγράψει όλη την γκάμα συναισθηματικών αποχρώσεων˙ τα περισσότερα είναι ψιλή βροχή που πέρασε. Ο στόκος συγκινείται, χαίρεται, θυμώνει, πονάει, πεισμώνει με τα πρωτογενή. Γι' αυτό και η επαφή του με τις τέχνες είναι από ανύπαρκτη ως επιδερμική˙ είναι φτωχός σε παραστάσεις και δεν διαθέτει τα εφόδια (κρίση και συναίσθημα) για να συμμετέχει. Οι ιδέες και οι αφηρημένες έννοιες είναι περίπου αλαμπουρνέζικα˙ συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες, απτά μεγέθη, χειροπιαστά: ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα, μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα˙ πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, πολύ φαΐ, μεγάλα βυζιά.

Εγχειρίδιο Βλακείας

Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

φιλοσοφικές αλχημείες