Εξόριστος, ετών …10! (Ντοκουμέντο)

Επιμέλεια ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Το «αλιεύσαμε» από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (13/12/1946) και είναι μία από τις ενδείξεις του κλίματος της εποχής και της στάσης του αστικού κράτους απέναντι στους αγωνιστές κάθε ηλικίας.

Με τίτλο «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ! Μιλάει ένας εξόριστος 10 χρονών» ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ μεταφέρει και μέσω του συγκεκριμένου παραδείγματος -ζωντανά κλίμα τρομοκρατίας που κυριάρχησε μετά τη Συμφωνίας της Βάρκιζας με εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια, βιασμούς, δολοφονίες. Επίσης μεταφέρει την κατάσταση στις φυλακές αλλά και την αγωνιστική στάση των φυλακισμένων, αλλά και μορφές αλληλεγγύης προς αυτούς από το λαό.

Γράφει συγκεκριμένα:

«Με λένε Στάθη Κούκο. Είμαι 10 χρονών. Με πιάσανε στη Αγρα της Έδεσσας σαν επικίνδυνο για την ασφάλεια. Με πήγαν στη φυλακή 7 μέρες στην Έδεσσα και ύστερα στον Πειραιά στα υπόγεια μέσα, δύο μήνες. Υστέρα με πήγαν στην Ικαρία 15 μέρες. Ημουνα για ένα χρόνο. Η δευτεροβάθμια επιτροπή με έφερε πίσω. Όταν ήμουνα στη φυλακή το κράτος δεν μας έδινε τίποτα να φάμε. Μας έφερνε όμως η Αλληλεγγύη.

Στα υπόγεια του Πειραιά ξεχείλιζε το αποχωρητήριο και γέμιζαν οι θάλαμοι. Και κάναμε απεργία πείνας για νάρχεται το βυτίο να το ξαδειάζει και γιατί δε μας βγάζαν έξω στην αυλή. Και ύστερα από την απεργία μας ερχόταν το βυτίο και μας βγάζαν και στην αυλή δύο ώρες την ημέρα.

Στην Ικαρία η ομάδα μ’έστειλε σχολειό. Και τις Κυριακές εψάρευα. Φαί δεν είχαμε. Μονάχα 100 δράμια ψωμί την ημέρα. Και εβάζαμε ο καθένας ό,τι είχαμε και εκάναμε φαί. Οι χωριανοί μας αγαπάγανε».

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια