Οι άνθρωποι, πολλές φορές, μου θυμίζουν τις κατσαρίδες. Εκείνοι που μας φθονούν προσπαθούν με χίλιους δύο τρόπους να μας εξοντώσουν, μας κυνηγούν και μας ψεκάζουν. Εμείς μοιάζουμε με τις κατσαρίδες που συνεχίζουν να επιβιώνουν , εις πείσμα εκείνων που απειλούν να μας πιουν όλο το αίμα, να μας εξαφανίσουν. Η κατσαρίδα συνεχίζει να ζει και να τρέχει ακόμα και με κομμένο το κεφάλι. Έτσι και εμείς, μας λαβώνουν πολλές φορές τα λόγια και οι ενέργειες των άλλων και για λίγο μας κόβουν τα φτερά, αλλά συνεχίζουμε να πορευόμαστε με δύναμη και σθένος. Μπορεί να μας πληγώνουν, αλλά δεν καταφέρνουν να μας εξοντώσουν. Είμαστε σαν τις κατσαρίδες διότι μπορούμε να αντέχουμε τα χτυπήματα και τις λαβωματιές που αφήνουν στην ψυχή μας οι άνθρωποι. Έχουμε την αντοχή να συνεχίζουμε να τρέχουμε και ας ζαλιζόμαστε και ας πονάμε και ας μας έχουν τσακίσει ένα φτερό. Τελικά, μοιάζουμε αρκετά με αυτό το όχι τόσο αγαπητό έντομο… Μαρία-αναγνώστρια
0 Σχόλια
Το κουτί ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται. .To κουτί έχει το δικαίωμα διαγραφής οποιοδήποτε σχολίου χωρίς αιτιολογία